Πέρα από τα έργα βιτρίνας (που και αυτά είναι αναγκαία) η Δημοτική Αρχή του Πειραιά οφείλει να μεριμνά και για τα έργα ουσίας, που αφορούν την καθημερινότητα και κυρίως την ποιότητα ζωής των πολιτών σε έναν δήμο, του οποίου το πράσινο ανέρχεται μόλις στο 4% και οι ελεύθεροι χώροι σπανίζουν.
Ένα από τα έργα αυτά είναι η Πλατεία Πηγάδας, που μοιάζει με σύγχρονο γεφύρι της Άρτας, καθώς παραμένει γιαπί εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια (!) ενώ έχει μεταβληθεί σε μια απέραντη χωματερή, επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.
Όχι μόνο δεν προχωρούν τα έργα, αλλά ακόμα και τα πεύκα που υπάρχουν στην πλατεία έχουν αρχίσει να ξεραίνονται...!
Ο Δήμος αδυνατεί να κάνει το αυτονόητο: Να στέλνει μια υδροφόρα κάθε 15 μέρες να τα ποτίζει μέχρι να δοθεί οριστική λύση και να επανεκκινήσουν τα έργα αποκατάστασης της πλατείας, τα οποία ξεκίνησαν προεκλογικά από τον Μιχαλολιάκο...!
Δυστυχώς, οι πολίτες του Πειραιά ανάμεσα σε δύο δημοτικές αρχές έχασαν μια ολόκληρη Πλατεία (!) και τα παιδιά της πλέον πυκνοκατοικημένης περιοχής της πόλης, απώλεσαν έναν ζωτικό χώρο για το παιχνίδι τους....
Καλά θα κάνει λοιπόν η Δημοτική Αρχή, πέρα
από την διαπλάτυνση των πεζοδρομίων στο κέντρο της πόλης και την απόδοσή τους ...στους μαγαζάτορες(!), να μεριμνά και για τα έργα ουσίας που αφορούν την καθημερινή ζωή των πολιτών...
Σε αυτά περιλαμβάνεται και το κυκλοφοριακό πρόβλημα του Πειραιά, που έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις και αποτελεί τον καθημερινό εφιάλτη των δημοτών-κατοίκων του...
