Του καθηγητή Φυσικής Αγωγής Σταύρου Λιλόγλου
Συμπέρασμα: το σκόρδο ελαττώνει την αρτηριακή πίεση και τονώνει την κυκλοφορία του αίματος. Μέχρι σήμερα, οι περισσότερες έρευνες εστίαζαν στην αλισίνη- κύριο συστατικό του σκόρδου- και στις φαρμακολογικές ιδιότητες αυτής. Στη πραγματικότητα όμως η ουσία αυτή αποτελεί μόνον ένα κομμάτι από το πάζλ. Το υδρόθειο που παράγεται απ΄ τα ίδια τα ερυθρά αιμοσφαίρια όταν μεταβολίζουν την αλισίνη φαίνεται πως είναι το κλειδί. Οι ειδικοί ωστόσο, παρά τις πρώτες θετικές αποδείξεις σχετικά με το σκόρδο και την επίδρασή του στον ανθρώπινο οργανισμό, διστάζουν να υιοθετήσουν πλήρως τα ευρήματα της έρευνας.
«Οι μελέτες που γίνονται σε πειραματόζωα και σε κυτταρικές καλλιέργειες δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές συνθήκες και συνεπώς δεν μπορούν να οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα. Είναι απαραίτητο να ακολουθήσει σειρά κλινικών μελετών, ώστε να διαπιστώσουμε τα πιθανά οφέλη του σκόρδου στον άνθρωπο σε βάθος χρόνου», τονίζει ο Αντώνης Καφάτος, καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι η σκορδαλιά βλάπτει την υγεία.
«Αντιθέτως. Όπως και τα άλλα λαχανικά, έτσι και το σκόρδο περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες που ενισχύουν τον οργανισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα. Επιπλέον, μελέτες έχουν αποδείξει πως η μεσογειακή διατροφή- που είναι πλούσια σε ζαρζαβατικά και φρούτα- είναι ευεργετική, καθώς ελαττώνει τον κίνδυνο για καρδιοαγγειοπάθειες και εμφάνιση καρκίνου ενώ παράλληλα αποτελεί ασπίδα προστασίας σε χρόνιες ασθένειες όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η νόσος του Αλτσχάιμερ. Από αυτό το πρίσμα το σκόρδο σαφώς θεωρείται θρεπτικό, και επομένως πρέπει να βρίσκεται συχνά-πυκνά στο πιάτο μας», προσθέτει ο κ. Καφάτος.
Όπως τονίζουν οι επιστήμονες, για το μέγιστο όφελος οι μάγειροι πρέπει να λειώνουν το σκόρδο και να το αφήνουν εκτεθειμένο για λίγα λεπτά στον αέρα πριν το ρίξουν στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα για τσιγάρισμα.
Η εξήγηση είναι απλή: η αλισίνη είναι μια χημική ένωση η οποία όσο οι σκελίδες του σκόρδου είναι ολόκληρες, είναι ανύπαρκτη!
Παράγεται ως αποτέλεσμα βιοχημικής αντίδρασης από δύο ουσίες: το ένζυμο alliinase και το στοιχείο alliin.
Όμως αυτές οι δύο ουσίες έρχονται σε επαφή μόνον όταν η σκελίδα διαλύεται, καθώς οι μεμβράνες που τις χωρίζουν διαρρηγνύονται.