Ανεπαρκής στη διαχείριση της κρίσης η κυβέρνηση
γράφει ο Σταύρος Λιλόγλου
Η κυβέρνηση, αφού επί μία πενταετία με τις πολιτικές της πέτυχε την κατάρρευση των δημόσιων εσόδων και την εκτόξευση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρεί να κλείσει τώρα τις «μαύρες τρύπες» της νέας διακυβέρνησης εις βάρος των δημοσίων υπαλλήλων και των φορολογουμένων που δεν προσπάθησαν να αποκρύψουν τα εισοδήματά τους.
Αρνούμενη να παραδεχτεί ότι η χώρα έχει οδηγηθεί σε συνθήκες χρεοκοπίας, κυρίως λόγω των δικών της χειρισμών, η κυβέρνηση ανακοινώνει μέτρα του ποδαριού κομμένα και ραμμένα όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας, αλλά με τα εκάστοτε αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
Αλλωστε με οδηγό τις δημοσκοπήσεις και τους επικοινωνιολόγους του Μαξίμου φαίνεται ότι σχεδιάζει η κυβέρνηση από το καλοκαίρι του 2008 την οικονομική πολιτική, με την οποία ευελπιστεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Μέχρι σήμερα τα μοναδικά αποτελέσματα αυτής της μεθόδου είναι:
Το ανεκδοτολογικού χαρακτήρα ράβε-ξήλωνε των μέτρων ανάλογα με τις αντιδράσεις.
Οι διαδοχικές αυτοδιαψεύσεις του πρωθυπουργού και των συνεργατών του.
Η επαναλαμβανόμενη επισήμανση των Βρυξελλών για την ανεπάρκεια των ελληνικών πρωτοβουλιών, την αναξιοπιστία των στατιστικών μας στοιχείων και την ανάγκη λήψης διαρθρωτικών μέτρων.
Το άνευ προηγουμένου παιχνίδι των λέξεων σχετικά με το αν τελικά τα νέα χαράτσια στους φορολογουμένους θα πρέπει να χαρακτηριστούν νέοι φόροι ή απλώς έκτακτη εισφορά.
Η ουσία που αναδύεται από τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς της κυβέρνησης σε αυτό το θέμα είναι ότι εδώ και έξι μήνες αδυνατεί να σχεδιάσει και να ακολουθήσει μέχρι τέλους μια οποιαδήποτε στρατηγική εξόδου από την κρίση. Αντί αυτού εξαντλεί τη δημιουργικότητα και την εφευρετικότητά της σε διάφορα «κοινωνικά δίκαια», δοκιμάζοντας κάθε φορά τις αντοχές και τις ανοχές και μιας νέας ομάδας.