του Σταύρου Λιλόγλου*
Αν κάποιος εξωγήινος έπεφτε σήμερα στη γη από τον πλανήτη Άρη, θα χαιρέτιζε με ικανοποίηση την απόφαση της νέας κυβέρνησης να στείλει τους stagiers στα σπίτια τους (για λόγους δικαιοσύνης, ίσης μεταχείρισης (έναντι της αδιόριστης γενιάς των 700€), αξιοκρατίας και (δήθεν) κομματικής-ρουσφετολογικής πρόσληψης, όπως επιχειρηματολογήθηκε από την κυβέρνηση, και επισήμως αλλά και από τα παράθυρα των καναλιών), χωρίς καμία κατοχύρωση οιωνδήποτε δικαιωμάτων τους για τα πολύτιμα χρόνια της νιότης που έχασαν από τη ζωή τους (δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και η ζωή είναι μόνο μία και μικρή, ενώ το έργο της ζωής παίζεται μόνο μια φορά, πρεμιέρα κάθε μέρα χωρίς δυνατότητα επανάληψης), απασχολούμενοι στα πλαίσια των stages.
Όμως, στην πολιτική τίποτε δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Έτσι, είναι γνωστό ό,τι:
1. Το ΠΑΣΟΚ, το 2004, άφησε κληρονομιά και πεσκέσι στη Ν.Δ. στρατιές χιλιάδων συμβασιούχων (επεκτείνοντες τη σημερινή επιχειρηματολογία του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να δεχθούμε ότι και αυτοί τότε οι νέοι τοποθετήθηκαν με κομματικά κριτήρια, και μάλιστα πολύ αυστηρά, γιατί έτσι πάντα δούλευε το ΠΑΣΟΚ από τη 10-ετία του 80 και επέκεινα (και γαλούχησε και δίδαξε και τη Ν.Δ. να πράττει το ίδιο), πράγμα που εμείς οι παλαιότεροι το ζήσαμε βαθιά στο πετσί μας).
2. Η Ν.Δ., αναγνωρίζοντας το χάσιμο πολύτιμων χρόνων από τη ζωή των νέων αυτών (εξ’ αιτίας του δουλέματος που τρώγανε όλα αυτά τα χρόνια ένεκα της ομηρίας στην οποία ευρίσκοντο από την πολιτεία), επιδεικνύοντας μια κάποια ευαισθησία τους μοριοδότησε (Παυλόπουλος).
3. Τότε αμέσως μετά τις εκλογές του 2004), το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν αντιστρατεύτηκε τη θεσπισθείσα μοριοδότηση, αλλά απεναντίας υπερβάλλοντας, τάχθηκε υπέρ της πλήρους μονιμοποίησης όλων ανεξαιρέτως (ας θυμηθούμε ότι κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση ότι τακτοποιεί μόνο ένα μικρό ποσοστό εξ’ αυτών και όχι όλους, ως είχε υποχρέωση έναντι δήθεν προεκλογικών της δεσμεύσεων). Συγχρόνως, τότε, ουδέποτε ζήτησε από το ΠΑΣΟΚ να πάνε στα σπίτια τους για λόγους δικαιοσύνης, ίσης μεταχείρισης (έναντι της αδιόριστης γενιάς των 700€), και αξιοκρατίας, όπως κάνει τώρα.
Για το ίδιο θέμα λοιπόν, άλλες απόψεις είχε τότε το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, και άλλες τώρα (τις αντίθετες) το ΠΑΣΟΚ του ιδίου αρχηγού. Τι άλλαξε από τότε στο θέμα αυτό; Τίποτε δεν άλλαξε εκτός από ένα και μόνο: «Άλλαξαν οι κυβερνώντες, τα πρόσωπα και οι ρόλοι: Τότε εκείνους τους διόρισε με κομματικά κριτήρια το ΠΑΣΟΚ (χωρίς τότε η Ν.Δ. να το ισχυριστεί), ενώ τώρα αυτούς τους διόρισε (κατά το ΠΑΣΟΚ) με κομματικά κριτήρια η Ν.Δ..
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Όμως, στην πολιτική τίποτε δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Έτσι, είναι γνωστό ό,τι:
1. Το ΠΑΣΟΚ, το 2004, άφησε κληρονομιά και πεσκέσι στη Ν.Δ. στρατιές χιλιάδων συμβασιούχων (επεκτείνοντες τη σημερινή επιχειρηματολογία του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να δεχθούμε ότι και αυτοί τότε οι νέοι τοποθετήθηκαν με κομματικά κριτήρια, και μάλιστα πολύ αυστηρά, γιατί έτσι πάντα δούλευε το ΠΑΣΟΚ από τη 10-ετία του 80 και επέκεινα (και γαλούχησε και δίδαξε και τη Ν.Δ. να πράττει το ίδιο), πράγμα που εμείς οι παλαιότεροι το ζήσαμε βαθιά στο πετσί μας).
2. Η Ν.Δ., αναγνωρίζοντας το χάσιμο πολύτιμων χρόνων από τη ζωή των νέων αυτών (εξ’ αιτίας του δουλέματος που τρώγανε όλα αυτά τα χρόνια ένεκα της ομηρίας στην οποία ευρίσκοντο από την πολιτεία), επιδεικνύοντας μια κάποια ευαισθησία τους μοριοδότησε (Παυλόπουλος).
3. Τότε αμέσως μετά τις εκλογές του 2004), το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν αντιστρατεύτηκε τη θεσπισθείσα μοριοδότηση, αλλά απεναντίας υπερβάλλοντας, τάχθηκε υπέρ της πλήρους μονιμοποίησης όλων ανεξαιρέτως (ας θυμηθούμε ότι κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση ότι τακτοποιεί μόνο ένα μικρό ποσοστό εξ’ αυτών και όχι όλους, ως είχε υποχρέωση έναντι δήθεν προεκλογικών της δεσμεύσεων). Συγχρόνως, τότε, ουδέποτε ζήτησε από το ΠΑΣΟΚ να πάνε στα σπίτια τους για λόγους δικαιοσύνης, ίσης μεταχείρισης (έναντι της αδιόριστης γενιάς των 700€), και αξιοκρατίας, όπως κάνει τώρα.
Για το ίδιο θέμα λοιπόν, άλλες απόψεις είχε τότε το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, και άλλες τώρα (τις αντίθετες) το ΠΑΣΟΚ του ιδίου αρχηγού. Τι άλλαξε από τότε στο θέμα αυτό; Τίποτε δεν άλλαξε εκτός από ένα και μόνο: «Άλλαξαν οι κυβερνώντες, τα πρόσωπα και οι ρόλοι: Τότε εκείνους τους διόρισε με κομματικά κριτήρια το ΠΑΣΟΚ (χωρίς τότε η Ν.Δ. να το ισχυριστεί), ενώ τώρα αυτούς τους διόρισε (κατά το ΠΑΣΟΚ) με κομματικά κριτήρια η Ν.Δ..
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Οι σημερινοί αιτιολογητικοί λόγοι περί δικαιοσύνης, ίσης μεταχείρισης, και αξιοκρατίας, αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις, μπαρδάκια και φούμαρα. Το μόνο συνεπώς που απομένει είναι να δεχθούμε ότι τους στέλνουν στο σπίτι τους, γιατί τους εκλαμβάνουν οι (από 10-ετίες) εμπαθείς της νέας διακυβέρνησης (εσφαλμένως κατά τη γνώμη μας) ως κομματικούς αντιπάλους. Πρόκειται συνεπώς για ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ, στα πλαίσια ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ. Και μάλιστα αντιπετωπίζονται τα παιδιά αυτά με τέτοια εμπάθεια, ώστε δεν τους αναγνωρίζεται καν ο χρόνος απασχόλησής τους (αληθές γεγονός) ως χρόνος προϋπηρεσίας, προφανώς για να μην μοριοδοτηθούν στο μέλλον κατά την τυχόν διεκδίκηση πρόσληψης μέσω του ΑΣΕΠ.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
1. Να πάψουν να θεωρούνται από το ΠΑΣΟΚ, κομματικά στελέχη ή κομματικοί οπαδοί της Ν.Δ. (αν είναι έτσι τότε γιατί το ΠΑΣΟΚ πήρε 10,45 μονάδες πάνω από τη Ν.Δ.;). Είναι τραγικό λάθος εμπάθειας να λογίζονται ως τέτοιοι (κατά τη γνώμη μου οι πλειοψηφία εξ’ αυτών είναι ΠΑΣΟΚ).
2. Να μην μονιμοποιηθούν (αποφασίστηκε)
3. Να μοριοδοτηθούν στα πρότυπα της λύσης Παυλόπουλου.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
1. Να πάψουν να θεωρούνται από το ΠΑΣΟΚ, κομματικά στελέχη ή κομματικοί οπαδοί της Ν.Δ. (αν είναι έτσι τότε γιατί το ΠΑΣΟΚ πήρε 10,45 μονάδες πάνω από τη Ν.Δ.;). Είναι τραγικό λάθος εμπάθειας να λογίζονται ως τέτοιοι (κατά τη γνώμη μου οι πλειοψηφία εξ’ αυτών είναι ΠΑΣΟΚ).
2. Να μην μονιμοποιηθούν (αποφασίστηκε)
3. Να μοριοδοτηθούν στα πρότυπα της λύσης Παυλόπουλου.
4. Να τους αναγνωρισθεί ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο χρόνος απασχόλησης στα stage, ως χρόνος προϋπηρεσίας. Η απασχόλησή τους, αποτελεί αληθές πραγματικό γεγονός και αν προσφύγουν (με τι λεφτά;) στα Πολιτικά Δικαστήρια θα δικαιωθούν.
5. Να τους χορηγηθεί γενναία αποζημίωση (αποτελεί ηθική υποχρέωση της πολιτείας, απέναντι στους πολίτες της) για τα χρόνια της ζωής τους που χάθηκαν (ως παρεπόμενη υποχρέωση που δημιουργείται λόγω διαρκών ανανεώσεων, κάλυψης παγίων και διαρκών αναγκών, και τελικώς λήξης της σύμβασης), επειδή η πολιτεία τους καλλιεργούσε ψεύτικες ελπίδες μονιμοποίησης. Το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια και συνέπεια, και τα παιδιά αυτά (θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και παιδιά μας) δεν φταίνε σε τίποτε για τα χρόνια που έχασαν από τη ζωή τους. Όλοι, αν μπορούσαν το ίδιο θα κάνανε, προκειμένου ως άνεργοι να κερδίσουν το χαρτζιλίκι τους, σε μια κοινωνία της μιζέριας που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν, και που μέσα στην οποία οι ίδιοι οι πολιτικοί τους εκμεταλλεύτηκαν, για κομματικό όφελος. Αν διεκδικήσουν την αποζημίωση στα Πολιτικά Δικαστήρια, πιστεύω ότι θα την κερδίσουν, δεν είναι όμως αυτή η πρέπουσα μέθοδος. Δεν μπορεί στο Ρωμαίικο, για να βρεις το δίκιο σου, μονίμως να καταφεύγεις στα δικαστήρια, στα οποία μάλιστα, για να δεις απόφαση πρέπει να διαθέτεις μακροζωία.
5. Να τους χορηγηθεί γενναία αποζημίωση (αποτελεί ηθική υποχρέωση της πολιτείας, απέναντι στους πολίτες της) για τα χρόνια της ζωής τους που χάθηκαν (ως παρεπόμενη υποχρέωση που δημιουργείται λόγω διαρκών ανανεώσεων, κάλυψης παγίων και διαρκών αναγκών, και τελικώς λήξης της σύμβασης), επειδή η πολιτεία τους καλλιεργούσε ψεύτικες ελπίδες μονιμοποίησης. Το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια και συνέπεια, και τα παιδιά αυτά (θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και παιδιά μας) δεν φταίνε σε τίποτε για τα χρόνια που έχασαν από τη ζωή τους. Όλοι, αν μπορούσαν το ίδιο θα κάνανε, προκειμένου ως άνεργοι να κερδίσουν το χαρτζιλίκι τους, σε μια κοινωνία της μιζέριας που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν, και που μέσα στην οποία οι ίδιοι οι πολιτικοί τους εκμεταλλεύτηκαν, για κομματικό όφελος. Αν διεκδικήσουν την αποζημίωση στα Πολιτικά Δικαστήρια, πιστεύω ότι θα την κερδίσουν, δεν είναι όμως αυτή η πρέπουσα μέθοδος. Δεν μπορεί στο Ρωμαίικο, για να βρεις το δίκιο σου, μονίμως να καταφεύγεις στα δικαστήρια, στα οποία μάλιστα, για να δεις απόφαση πρέπει να διαθέτεις μακροζωία.
*Ο Σταύρος Λιλόγλου είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και έχει διατέλεσει επιστημονικός συνέργατης του Παν/μιου Αθηνών