του Απόστολου Λακασά
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αποφάσισε να επαναφέρει τη διδασκαλία της Πληροφορικής στο Γενικό Λύκειο. Το αρχικό νομοσχέδιο περιόριζε τη διδασκαλία της μόνο στην Α΄ Λυκείου και μάλιστα δεν ήταν μάθημα κορμού αλλά επιλογής. Με βάση την αλλαγή στο αρχικό νομοσχέδιο, το μάθημα της Πληροφορικής θα είναι Γενικής Παιδείας και θα διδάσκεται και στις τρεις τάξεις του Λυκείου, δηλαδή σε όλους τους μαθητές Λυκείου.
Μοιάζει παράδοξο, αλλά ούτε και αυτή η αλλαγή ικανοποιεί τους καθηγητές Πληροφορικής στη μέση εκπαίδευση, αφού θέλουν το μάθημα να παραμείνει μεταξύ εκείνων που εξετάζονται για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, όπως ήταν τα τελευταία 15 χρόνια. Οι ίδιοι αναφέρουν ότι είναι απαραίτητο να έχουν εμβαθύνει στο μάθημα όσοι υποψήφιοι θέλουν να εισαχθούν στα Τμήματα Πληροφορικής ΑΕΙ/ΤΕΙ.
Την ίδια στιγμή, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας πήρε πίσω την πρότασή της, βάσει της οποίας από το επόμενο σχολικό έτος θα σταματούσε η διδασκαλία της Μουσικής και των Καλλιτεχνικών Μαθημάτων στη Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου. Ετσι, ουσιαστικά παρουσίασε ένα τελικό νέο ωρολόγιο πρόγραμμα για το Γυμνάσιο σχεδόν όμοιο με το παλιό.
Ανεξαρτήτως εάν έπρεπε να γίνουν ή όχι οι παραπάνω αλλαγές, αυτό που καταδεικνύεται από τις αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας είναι ότι σε ακόμη μία μεταρρύθμιση υπεισέρχονται...
ο μικροπολιτικός παράγοντας και η συντεχνιακή λογική, όπως ακριβώς συνέβη και με το περιβόητο σχέδιο «Αθηνά» για την αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Στην «Αθηνά», οι αποφάσεις κινήθηκαν στη λογική «αφού μία πόλη έχει πανεπιστημιακό τμήμα, ας δώσουμε κι ένα τουλάχιστον τμήμα στη γειτονική πόλη». Στη μέση εκπαίδευση ο σχεδιασμός γίνεται στη λογική «βγάλε μία ώρα από το ένα μάθημα και δώσ’ την στο άλλο»... Είναι αυτό στρατηγικός σχεδιασμός;
Ρητορικό το ερώτημα, καθώς εάν τυχόν υπήρχε στρατηγικός σχεδιασμός, θα έπρεπε να έχει προβλεφθεί από το υπουργείο Παιδείας τι είδους καλλιτεχνική παιδεία επιθυμεί για τους μαθητές Γυμνασίου και τι θέλει να κάνει με την Πληροφορική στο Λύκειο. Και να τηρηθούν οι άξονες της μεταρρύθμισης έως το τέλος της διαβούλευσης.
Ομως, οι υπαναχωρήσεις από τις αρχικές προτάσεις του υπουργείου δεν υπαγορεύθηκαν από τη διαβούλευση επί της φιλοσοφίας της μεταρρύθμισης, αλλά έγιναν αφού προηγήθηκαν οι αντιδράσεις των καθηγητών που διδάσκουν τα μαθήματα που «χάνουν» ώρες. Αλλωστε, η κατανομή ωρών ανά μάθημα στο αναλυτικό πρόγραμμα Γυμνασίου και Λυκείου πάντοτε αποφασιζόταν και με βάση τους υπάρχοντες καθηγητές ανά ειδικότητα.
Είναι πιο έντιμο να το παραδεχθεί η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας παρά να προσπαθεί να πείσει για τις ultra μεταρρυθμιστικές προθέσεις της.
Καθημερινή