Για αυτόν, το πρόβλημα της ασφάλειας δεν είναι θεωρητικό, αλλά ουσιαστική παράμετρος στη λειτουργία του νοσηλευτικού ιδρύματος. Η παραβατικότητα στα δημόσια νοσοκομεία απειλεί όλους. Ασθενείς, επισκέπτες, γιατρούς και λοιπό προσωπικό.
«Τα τακτικά ιατρεία του νοσοκομείου λειτουργούν καθημερινά, όπως και τα απεικονιστικά εργαστήρια. Κάθε τέσσερις μέρες, υπάρχει γενική εφημερία και εκατοντάδες ανθρώπων συρρέουν στο νοσοκομείο. Το προσωπικό ασφαλείας πρέπει να υποστηρίζει το έργο των γιατρών και των νοσηλευτών».
Σύμφωνα με τον κ. Παπανικολάου, το προσωπικό δεν επαρκεί, αλλά η κατάσταση είναι βελτιωμένη σε σχέση με το παρελθόν: «Εμείς πιστεύουμε στην κάλυψη των κενών θέσεων με μόνιμο προσωπικό. Η επιλογή της Πολιτείας είναι να υπογράφει ατομικές συμβάσεις. Εστω και με τον τρόπο αυτό, ήρθαν στο Κρατικό της Νίκαιας 16 άτομα, αλλά χρειαζόμαστε άλλους 30».
Το νοσοκομείο της Νίκαιας έχει ένα πλούσιο ιστορικό εγκληματικών ενεργειών. Η ελλιπής φύλαξή του και οι αχανείς χώροι του καθιστούν την ασφάλεια ένα στοίχημα που δύσκολα μπορεί να κερδηθεί. Οι παλαιότεροι περιγράφουν σκηνές οι οποίες θυμίζουν αστυνομική ταινία. Δύο άνθρωποι έχουν εκτελεστεί με μαφιόζικο τρόπο στους εσωτερικούς και εξωτερικούς του χώρους. Τον Ιούνιο του 1995, ένας 39χρονος ταμίας του νοσοκομείου, ο Δημήτρης Μαντούβαλος, είχε πυροβοληθεί τρεις φορές στο στήθος έξω από το ασανσέρ του ισογείου και οι δολοφόνοι του είχαν αρπάξει 146 εκατομμύρια δραχμές που προορίζονταν για τη μισθοδοσία του προσωπικού. Πριν από τέσσερα χρόνια, ένας έμπορος ναρκωτικών πυροβολήθηκε μέσα στο αυτοκίνητό του, κοντά στην είσοδο του νοσοκομείου. Τρύπες από τις σφαίρες φαίνονται ακόμη στην καγκελόπορτα…
Η παραβατικότητα είναι στοιχείο της καθημερινότητας, με εκατοντάδες περιστατικά να έχουν ακολουθήσει τις δύο αυτές δολοφονίες. Πέρυσι, έγινε ληστεία με λεία 15.000 ευρώ σε υποκατάστημα τράπεζας που βρίσκεται δίπλα στον σταθμό ασφάλειας του νοσοκομείου!
Λίγα μέτρα πιο πέρα, στα τακτικά ιατρεία, προκαλεί εντύπωση το ραγισμένο τζάμι της εξώπορτας. Ρωτάμε σχετικά το προσωπικό φύλαξης, το οποίο περιγράφει αυτό που έγινε πριν από έναν περίπου μήνα. Οι φύλακες εντόπισαν έναν κλέφτη μέσα στους χώρους του νοσοκομείου και άρχισαν να τον κυνηγούν στους διαδρόμους. Ο κλέφτης επιτέθηκε και τραυμάτισε έναν από τους διώκτες του και στην προσπάθειά του να διαφύγει έπεσε πάνω στην εξώπορτα…
«Θυμάμαι πολλά περιστατικά, ορισμένα από τα οποία ήταν πολύ σοβαρά», λέει στο «Εθνος» ο Θεόδωρος Μονέος, ειδικός φρουρός του Κρατικού της Νίκαιας. Ο κ. Μονέος είχε λάβει το 2012 το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς με κίνδυνο της ζωής του καταδίωξε ένοπλο δράστη ληστείας στη Νίκαια.
Στη μνήμη του φέρνει περιστατικά. Από ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ ειδικών φρουρών και ενόπλων, έως συμβόλαιο θανάτου για μία νοσοκόμα, που δεν πρόλαβε να εκτελεστεί. Θυμάται, ωστόσο, και λιγότερο δραματικά συμβάντα, όπως η κλοπή των τροχών του αυτοκινήτου μίας γιατρού: «Το βρήκε πάνω σε τσιμεντόλιθους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πρόσφατα, έκλεψαν τους πυροσβεστήρες σε τρεις ορόφους του κτιρίου, ενώ οι εργαζόμενοι δεν θα ξεχάσουν την προσπάθεια αγνώστου να διαρρήξει την είσοδο της αυλής του παιδικού σταθμού μέρα μεσημέρι. Τρόμο προκαλεί η αναφορά πως στις εκκλήσεις της υπεύθυνης παιδαγωγού δεν είχε υπάρξει καμία ανταπόκριση από το προσωπικό φύλαξης.
Σε φορτηγό!
Τα μεγάλα προβλήματα ασφάλειας του νοσοκομείου θυμίζει και μία γιγάντια γεννήτρια που είναι παρατημένη στο πίσω μέρος του νοσοκομείου. Πριν από χρόνια, άγνωστοι μπήκαν το βράδυ με φορτηγό και τη φόρτωσαν. Πηγαίνοντας προς την έξοδο, έπεσαν πάνω σε υπάλληλο της τεχνικής υπηρεσίας, ο οποίος τους ρώτησε τι κάνουν. Τρομαγμένοι, ξεφόρτωσαν τη γεννήτρια και τράπηκαν σε φυγή…
«Η ποιότητα της φύλαξης σχετίζεται καθαρά με τον αριθμό του προσωπικού», υπογραμμίζει ο κ. Παπανικολάου, για να εξηγήσει: «Ο έλεγχος των τεράστιων χώρων του νοσοκομείου από τους ελάχιστους φύλακες είναι σχεδόν αδύνατος. Οι δυσκολίες εντείνονται και από τα χωροταξικά λάθη που υπάρχουν στο Κρατικό της Νίκαιας».
Ποια είναι τα λάθη αυτά; Ο κ. Παπανικολάου σημειώνει: «Ο έλεγχος των εισόδων δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματικά. Επρεπε να υπάρχει διαφορετική είσοδος για τον εφοδιασμό και διαφορετική για τους ασθενείς. Με τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα, είναι εξαιρετικά δύσκολος και ο έλεγχος των οχημάτων που κινούνται στο νοσοκομείο».
Για ένα πολύ δύσκολο θέμα κάνει λόγο στο «Εθνος» ο διοικητής του νοσοκομείου, Δημήτρης Μπούτος: «Η αντιμετώπιση της παραβατικότητας μπορεί να γίνει κυρίως με την ενίσχυση του προσωπικού. Η προηγούμενη διοίκηση είχε αποφασίσει να προσλάβει 16 άτομα με ατομικές συμβάσεις και προχωρούμε με την υπογραφή συμβάσεων με τρεις ακόμη φύλακες. Θεωρώ πως με το προσωπικό αυτό συν τους μόνιμους φύλακες, θα αντιμετωπιστεί σε μεγάλο βαθμό το θέμα της ασφάλειας».
Οι παράνομες αποκλειστικές και οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις
Ενα νέο είδος παραβατικότητας έχει κάνει την εμφάνισή του στα δημόσια νοσοκομεία. Πρόκειται για «προστάτες» παράνομα απασχολούμενων αποκλειστικών νοσοκόμων, οι οποίοι δεν διστάζουν να απειλήσουν ή και να επιτεθούν σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό!
Τα νοσοκομεία παρέχουν σημαντικές ευκαιρίες πλουτισμού σε όσους δεν διστάζουν να παρανομήσουν και να αξιοποιήσουν κάθε κενό ασφάλειας. Υπάρχουν ακόμη και «τσιλιαδόροι», οι οποίοι υποτίθεται πως μοιράζουν διαφημιστικά φυλλάδια στους θαλάμους και τους διαδρόμους. Γιατροί και προσωπικό θεωρούν πως ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα που… κόβουν κίνηση και εντοπίζουν πιθανά θύματα, δηλαδή ασθενείς χωρίς συνοδό ή πλημμελή επιτήρηση.
Η κατάσταση αυτή εκτός από τα κενά στην ασφάλεια, οδηγεί στο μείζον πρόβλημα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.
Στο εξωτερικό
Σε δημόσια νοσοκομεία της Kεντρικής Ευρώπης, το πλαίσιο νοσηλείας είναι προκαθορισμένο και διευκρινίζονται οι υποχρεώσεις των ασθενών και των συνοδών τους.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι υπηρεσίες του νοσοκομείου πληροφορούν λεπτομερώς για τη διαδικασία εισαγωγής στο τμήμα όπου θα γίνει η επέμβαση, καθώς και για όσα θα ακολουθήσουν τη νοσηλεία.
Εκτός από την ποιότητα της εξυπηρέτησης, με τον τρόπο αυτό ελαχιστοποιείται η επαφή με άσχετους προς τη νοσηλεία και με ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούσαν να μεταφέρουν στους νοσηλευομένους κάποιο μικρόβιο.
Το καθεστώς αυτό δεν μπορεί να ισχύσει στην Ελλάδα, όπου αναλογεί μία νοσηλεύτρια σε 20 ή 40 ασθενείς, εξαιτίας των σοβαρών ελλείψεων σε νοσηλευτικό προσωπικό.
Η έλλειψη καθιστά αναγκαία την αποκλειστική νοσοκόμα ή τον συνοδό στον θάλαμο, διπλασιάζοντας, όμως, τη συχνότητα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων στα ελληνικά νοσοκομεία σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά.
Πηγή: Έθνος,Δημήτρης Καραγιώργος