Tα φαντάσματα του πρόσφατου παρελθόντος έφυγαν από τη θρυλική συνοικία του Πειραιά μαζί με τα δολάρια του 6ου Στόλου και στη θέση τους επέστρεψε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από γιάπηδες, χίπστερ, εφοπλιστές, σέξι χορεύτριες και ξέφρενα πάρτυ
«Οι πειρασμοί ξεχύνονται στους δρόμους. Τη φαρδιά κεντρική Δευτέρας Μεραρχίας τίγκα στα ξενοδοχεία, καφενεία, κορίτσια, μπαρ, καμπαρέ, λέσχες κρυφές και φανερές, μαγαζιά, σινεμά, πρακτορεία, την ξεμυαλίστρα Νοταρά, τον “πιο διεφθαρμένο δρόμο” του Πειραιά κατά τις μπασκίνες, με τα πιο πολλά και τολμηρά κορίτσια στις πόρτες που σου βγάζουν την γλώσσα και σου δείχνουν τα στήθια τους, την ξενύχτισσα Φίλωνος με τα περισσότερα καμπαρέ, μπαρ και μπαρμπουτιέρες, το μικρό λερό στενάκι Αγίου Σπυρίδωνος ή αλλιώς Γιαχνί Σοκάκι, που ζέχνει φαγιά κατσαρόλας, τηγανόλαδο και μεζεκλίκια από μικροσκοπικά μαγέρικα, ουζάδικα και μπαρ στη σειρά, την Κολοκοτρώνη, την Μπουμπουλίνας, τη Φιλελλήνων και τη Σκουζέ, δρόμους με ορθάνοιχτα τα κατάστιχα στην αμαρτία να διαλέξεις πού θα κυλιστείς. Μόνο το όνομα ήταν αθώο. Μια τρόμπα νερού ήταν η αιτία να ονομαστεί Τρούμπα όλη η περιοχή».
Ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο βιβλίο του «Εκ Πειραιώς» δίνει όχι μόνο τις συντεταγμένες της θρυλικής περιοχής του Πειραιά, αλλά και την αναστάτωση των αισθήσεων που μπορούσε να προκαλέσει σε αυτό τον βαθμό.
Η «Λόλα», τα «Κόκκινα φανάρια», το «Καλώς ήρθε το δολάριο» οι επικλήσεις στα «ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα», οι υποσχέσεις για επιστροφές των ναυτικών που δεν τηρήθηκαν ποτέ στα κορίτσια των σπιτιών και των καμπαρέ, ο πολυπόθητος αμερικανικός στόλος, οι ζωές που προσδοκούσαν το καλύτερο και τη νοικοκυροσύνη και χάθηκαν οριστικά στην decadence του λιμανιού, τα βλέμματα των χωροφυλάκων, το αλκοόλ, τα κορμιά και τα μαχαίρια, όλα κομμάτια ενός περιθωριακού παζλ το οποίο επιχειρείται να αναβιώσει ακόμη και υπό τη σκέπη μιας μασκαράτας, ενός καρναβαλιού πενήντα χρόνια μετά.
Κορίτσια πάνω στις μπάρες και το πάρτυ απογειώνεται
Η Τρούμπα κρατά μόνο τις αναμνήσεις που αναδύονται από τα χαλάσματα τα οποία στέκουν αγέρωχα, εγκλωβίζοντας βαριές ανάσες από ερωτικά σκηνικά του παρελθόντος, και από τα νέα μπαρ που έδωσαν οξυγόνο σε μια ημιθανή από την εγκατάλειψη και τα φαντάσματα του ’60 περιοχή την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς οι πόρνες, οι ναύτες, οι τεντιμπόηδες, οι χορεύτριες, οι νταβατζήδες, οι κράχτες θα βγουν στον δρόμο. Τα μαγαζιά θα μεταμορφωθούν σε καμπαρέ του ’60, σε έναν φόρο τιμής στο παρελθόν της περιοχής που φιλοξενεί πια άλλους ανθρώπους και άλλες συνήθειες και μεταμορφώνει τη σκοτεινιά εκείνων των χρόνων σε ιδέα για εξαγνισμό μέσα από μια ξέφρενη γιορτή. Εχουν προηγηθεί, άλλωστε, δύο μεγάλα πάρτυ στην περιοχή με 20.000 κόσμο να πλημμυρίζει τους δρόμους...
Το σκηνικό της παλιάς Τρούμπας θα στηθεί πάντα σε συνεργασία με τον δήμο της πόλης.
«Είχε έρθει ένας παλιός καπετάνιος, ο οποίος μόλις είχε παρακολουθήσει μια ταινία σεξ στον κινηματογράφο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, το “Ολύμπικ”. Μπαίνει στο μαγαζί με ανοιχτό φερμουάρ και κατευθύνεται στον πιο όμορφο του μαγαζιού, τον συνέταιρό μου. Τον κοιτάζει και του λέει: “Ρε φίλε, έχεις καμιά κοπέλα να της πω τον πόνο μου;” . “Δεν έχουμε εδώ κοπέλες”, του απαντά εκείνος ήρεμα. Ο καπετάνιος δεν πτοείται: “Να σε κεράσω εσένα μια μπίρα να σου πω τον πόνο μου;”. “Αντε, κέρασέ με...” του απαντά εκείνος. Εκατσαν δυο ώρες στη διάρκεια των οποίων έλεγε ο καπετάνιος τον πόνο του. Οταν τέλειωσαν, πλησίασα τον συνέταιρό μου και του είπα: “Τώρα ένιωσες πώς είναι κανονικά η κονσομασιόν”». Η ιστορία που μου αφηγείται ο Χρήστος Χασαπάκης, ένας από τους πέντε συνολικά φίλους που άνοιξαν το πρώτο μαγαζί της περιοχής, το «Troubar», είναι μόνο μία απλή αφήγηση από τις χιλιάδες εμπειρίες που έχουν ζήσει και μοιραστεί από τις 31 Οκτωβρίου του 2014, οπότε και άνοιξε το μαγαζί τους.
«Εχουν τύχει τόσα πολλά. Εχουμε πελάτες που δίνουν μεγάλα χρηματικά ποσά για να τους βάλεις ένα κομμάτι του Βασίλη Καρρά. Ερχονται ναυτικοί, κυρίως ξένοι, και αναζητούν γυναίκες. Επιμένουν», λέει ο ίδιος. Ηταν το πρώτο μαγαζί που άνοιξε στην Τρούμπα. Μέχρι τότε στην περιοχή, εκτός από τα δικαστήρια και τις ναυτιλιακές εταιρείες, υπήρχε ο ΟΚΑΝΑ, εγκαταλειμμένα κτίρια και ναρκομανείς που κυκλοφορούσαν κυρίως τις νυχτερινές ώρες. Δεν κατέβαινε κανείς για διασκέδαση.
Οι πέντε τους έχουν μεγαλώσει στον Πειραιά και ασχολούνται με τον κινηματογράφο και τη διαφήμιση. «Κάποια στιγμή που είχε φύγει ο ΟΚΑΝΑ και είχε καθαρίσει η περιοχή κατεβάσαμε την ιδέα και είπαμε ότι είναι η μόνη περιοχή που έχει το δικό της brand name από το 1960. Η Τρούμπα ήταν γνωστή από ταινίες και ντοκιμαντέρ. Για τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα δεν κατοικείται. Οπότε και μουσική παίζεις και παρκάρεις άνετα. Βρήκαμε αυτό το παλιό μπαρ, το ανακαινίσαμε και κάναμε το “Troubar”. Εδώ ήταν το “Flying Pig” με χορεύτριες του Αποστόλη Βαβούρη ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα στην Αυστραλία. Μετά από αυτόν το είχαν πάρει άλλοι. Είχε γίνει κωλόμπαρο. Υπάρχουν ακόμη τέτοια μαγαζιά, αλλά έχουν εξευγενιστεί: έχουν πολύ καλό σέρβις, καθαρά ποτά και πολύ ωραία κορίτσια», μας λέει. Ο Χρήστος και η παρέα του θα εντοπίσουν και αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που κάνει ακόμη πιο μοναδική την αμαρτωλή πειραιώτικη συνοικία: «Η Τρούμπα ήταν πολύ πιο μπροστά από κάθε άλλη περιοχή. Επειδή υποδεχόταν τον 6ο Στόλο και πολλούς ξένους είχε καμπαρέ, μαγαζιά με ζωντανή ξένη μουσική, αλλά και μπουζούκια με σκοπό να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ολη η αφρόκρεμα είτε κρυφά είτε φανερά ερχόταν εδώ», μας λέει.
«Appaloosa»: Ζωντανή μουσική, καλό φαγητό και εκλεκτοί πελάτες κυρίως από τον εφοπλιστικό χώρο
Το νέο «Γκάζι» είναι δίπλα στο λιμάνι
Τα νυχτερινά μαγαζιά και τα μπαρ ανοίγουν δειλά-δειλά κατά τις 19.30. Μέχρι εκείνη την ώρα στους δρόμους της Τρούμπας κυκλοφορούν υπάλληλοι ναυτιλιακών εταιρειών, δικηγόροι, εφοπλιστές, γιάπηδες. Τα στενά βουίζουν από κόσμο, τα καφέ είναι γεμάτα, τα παντοπωλεία, που φρεσκαρίστηκαν λόγω των νέων αφίξεων στην περιοχή, ανυπομονούν για πελάτες. Και από όλες τις ευθείες το βλέμμα καρφώνεται στο λιμάνι και στα πλοία που έχουν αγκυροβολήσει. Μία ευθεία, μία μεγάλη συντεταγμένη, η 2ας Μεραρχίας, ενώνει αυτή την πλευρά του λιμανιού με το Πασαλιμάνι. Δύο άκρες, δύο κόσμοι. Οσο νυχτώνει, τα μαγαζιά ανοίγουν το ένα μετά το άλλο και αρχίζουν να καταφθάνουν οι επισκέπτες από όλες τις περιοχές. Συνολικά 85 νέες επιχειρήσεις άνοιξαν μέσα σε μία διετία.
Τα ενοίκια ήταν φθηνά, αλλά τώρα που έγινε πιάτσα ακρίβυναν. Υπάρχουν πολλοί που ενδιαφέρονται να ανοίξουν και έχουν καταθέσει αιτήσεις για άδεια και περιμένουν. Το 2016 μέσα σε λίγους μήνες άνοιξαν σχεδόν δέκα μαγαζιά. Η περιοχή βρίσκεται σε άνθηση. Από τη μία το μετρό που ετοιμάζεται και από την άλλη το αναμφισβήτητο πλεονέκτημα: δεν κατοικείται. Ετσι, οι μουσικές που δυναμώνουν από τις 10 το βράδυ και παίζουν ασταμάτητα ως τις 6 το πρωί δεν ενοχλούν κανέναν.
Στο «Troubar» «έχουν έρθει πελάτες που μας βρίζουν. Μας έχουν ζητήσει και κορίτσια. Ακόμη περιμένουνε... Ερχονται πολλές γυναίκες. Ισως επειδή είμαστε πέντε αγόρια. Μάλλον γι’ αυτό έρχονται. Εγώ ρώτησα μια γυναίκα που έρχεται και πίνει το ποτό της εδώ και μου λέει “έρχομαι επειδή δεν με ενοχλούν”. Οσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, τα κορίτσια έρχονται στην Τρούμπα για να μην τα ενοχλούν. Το μαγαζί έχει φτιάξει το κοινό του και φτύνει τους παρείσακτους από μόνο του. Αν πειράξεις κάποιον θα σου την πούνε», προσθέτει ο εκ των ιδιοκτητών του «Troubar» Χρ. Χασαπάκης. Η ώρα περνά. Η πόρτα ανοιγοκλείνει συνέχεια. Το μαγαζί θα γεμίσει, η μπάρα δεν έχει κενό, η μουσική δυναμώνει. Οι φωνές ανακατεύονται με τις νότες και τον ήχο από τα ποτήρια και τα μπουκάλια της μπίρας. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα σκηνικό κατακόκκινο που αν το απομονώσεις θα ταξιδέψεις στον χρόνο. Βγαίνοντας, το πρώτο που αντικρίζεις είναι το σινεμά «Ολύμπικ». Αυτό που προτίμησε ο καπετάνιος. Ταινίες σεξ από το πρωί ως το βράδυ. Μια υποφωτισμένη πόρτα που αν τη σπρώξεις θα συναντήσεις τον ταμία, ο οποίος χωρίς πολλά-πολλά θα σου δώσει έναντι αντιτίμου το χαρτάκι για την είσοδο στο σελιλόιντ των αισθήσεων.
Λίγο πιο κάτω, στη Φίλωνος, είναι το «Madama». Νεανικό, ψηλοτάβανο, καλοφωτισμένο, με χίπστερ στην μπάρα και χαμογελαστούς πιτσιρικάδες. Εδώ η συνταγή είναι διαφορετική. Ο νεαρότατος Παναγιώτης Μαρκοζάνης υποδέχεται όμορφα αγόρια και κορίτσια στην πόρτα. Το μαγαζί είναι στην περιοχή περίπου έναν χρόνο.
«Δεν θέλαμε να κάνουμε κάτι σε καμπαρέ, αλλά ένα καινούριο μαγαζί, μοντέρνο. Ερχονται όλες οι νεαρές ηλικίες, από 20 ως 30 περίπου. Ερχονται από Γλυφάδα και Κολωνάκι. Το κλειδί για εμάς ήταν το μετρό. Οταν ανοίξει, θα γίνει hot spot όλη η περιοχή», αναφέρει. Μέχρι τις 12 τα πράγματα κυλούν σχετικά ήρεμα. Μετά όλα αλλάζουν και αρχίζει το μεγάλο πάρτυ με dj και κυρίως ελληνικά τραγούδια. Το «Madama» γεμίζει κόσμο. Την Πέμπτη την εμφάνισή τους στα decks θα κάνουν οι Ανδρέας και Σάββας Πούμπουρας, οι οποίοι παίζουν μουσική. Με πολύ νεαρόκοσμο και ασφυκτικά γεμάτο.
Στο επόμενο τετράγωνο, το «Barouge.» O ιδιοκτήτης του, Γιάννης Γιαλαμάς, σταθερά εκεί, στην μπάρα, κοντά στο «νέο παιδί μου», όπως λέει. «Ηταν ένα ρίσκο το να ανοίξουμε μαγαζί σε αυτή την περιοχή. Το πήρα και μου βγήκε. Ερχεται πολύς και καλός κόσμος. Ηλικίες 25-55. Παρασκευή και Σάββατο γινόμαστε κλαμπ και παίζουμε μουσική μέχρι τα ξημερώματα. Ο κόσμος έρχεται και δεν έχει κανένα πρόβλημα με την περιοχή. Η εποχή του ’60 έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ανοιξε το πρώτο και το δεύτερο μαγαζί, οπότε όλα μετά έγιναν αυτόματα. Δημιουργείται μία νέα πιάτσα. Ανοίγουν μαγαζιά εστίασης».
Ασφυκτικά γεμάτοι οι δρόμοι στα street parties, όπου η παλιά Τρούμπα συναντά την καινούρια
Η νύχτα περνάει. Στους δρόμους και στα στενά της Τρούμπας ακούς πολλά είδη μουσικής δυνατά. Οταν ανοίγουν οι πόρτες των μπαρ ο θόρυβος γίνεται ακόμη πιο δυνατός. Αγόρια και κορίτσια πνιγμένα στα γέλια περπατούν στους δρόμους. Η πόλη σφύζει από ζωή. Τα φώτα παντού αναμμένα. Το παλιό στοιχείο της Τρούμπας στέκεται διακριτικά, έχει σχεδόν παραμερίσει τη στιγμή όπου η περιοχή κατευθύνεται ολοταχώς σε μια αναγέννηση πρωτοφανή. Μέσα από τα τζάμια, κορμιά λικνίζονται, αγόρια και κορίτσια φλερτάρουν, ποτά πηγαινοέρχονται.
Στην Τρούμπα δεν έχει ησυχία. Στη 2ας Μεραρχίας κοσμοσυρροή έξω από το «Beluga», στο οποίο δύσκολα θα βρεις τραπέζι. Από το πρωί είναι γεμάτο. Από την πόρτα του φαίνεται το λιμάνι, βλέπεις τα νερά... Στις 2 είναι το αποκορύφωμα της νύχτας - ειδικά Παρασκευή και Σάββατο. To «Lola’s», ο «Σκαραβαίος», ο «6ος Στόλος» είναι τα μαγαζιά που στη συνέχεια ανοίγουν και επίσης γεμίζουν με κόσμο. Τραπέζι δεν βρίσκεις αν δεν έχεις κάνει κράτηση και θέση να παρκάρεις θα δυσκολευτείς να βρεις. Ολες οι «φυλές» είναι μαζεμένες εδώ: Κολωνάκι, Γλυφάδα, Πειραιάς, Παλαιό Φάληρο, Αθήνα...
Ενδεικτικό της αλλαγής και της νέας τάσης που δημιουργείται στο λιμάνι είναι το γεγονός ότι μετά από χρόνια το θρυλικό «Appaloosa» μετακόμισε από το Μικρολίμανο στα σύνορα Τρούμπας και κέντρου, στον πεζόδρομο της Παλαιολόγου. Ενα μαγαζί διαφορετικό, με τον επικεφαλής του, τον Αλέξη Χριστοδούλου, μια εμβληματική μορφή του Πειραιά, να πίνει το ποτό του σαν να μην πέρασε ο χρόνος από πάνω του, να ονειρεύεται τις νέες διαδρομές του στις νέες συντεταγμένες. Ο πρώτος που αντικρίζω μπαίνοντας είναι ένας σημαντικός εφοπλιστής που πίνει με την παρέα του το ουίσκι του στην μπάρα. Πιο πέρα, καλοβαλμένοι, ευκατάστατοι, κομψοί κύριοι, όλοι από ναυτιλιακές και νομικές εταιρείες της περιοχής. Ενα πιάνο στο βάθος, όμορφα στολισμένα τραπέζια και μια μεγάλη αμερικανική μπάρα με σπάνια ποτά σε σχήμα πέταλου σε προκαλεί να την πλησιάσεις. Ευγενικό προσωπικό, καλό φαγητό, τζαζ.
«Βρήκα λοιπόν αυτόν τον χώρο κοντά στην Τρούμπα, αλλά όχι μέσα στην Τρούμπα.
Η περιοχή είναι σε ιδιαίτερη άνθηση. Εμείς είμαστε τζαζ και παίζουμε live. Ερχεται κόσμος όλων των ειδών και ελπίζουμε να γίνει κάτι. Θα πρέπει όμως να διαφοροποιηθούν τα μαγαζιά, να προσφέρουν κάτι στο κοινό. Τα περισσότερα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι ελληνάδικα. Αυτή η πλευρά του Πειραιά είναι καλύτερη. Με εταιρείες και δικηγορικά γραφεία μπορείς να κάνεις πιο εύκολα μαγαζί διότι δεν ενοχλείς κατοίκους που έχουν τα σπίτια τους. Θα βρει τον δρόμο της η περιοχή. Θα ανοίξουν πολλά μαγαζιά, κάποια θα ζήσουν και κάποια δεν θα αντέξουν. Ερχεται πολύς κόσμος, κυρίως νέος. Ο Πειραιάς είναι τζαζ πόλη ως προς την εικόνα των μαγαζιών και της νυχτερινής ζωής», μας λέει ο ιδιοκτήτης του «Appaloosa».
Οι προτεραιότητες του δήμου
Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης επισημαίνει τα εξής: «Σκοπός μας είναι ο Πειραιάς να γίνει προορισμός. Σε αυτό το πλαίσιο, από την πρώτη στιγμή βασική προτεραιότητα για τη δημοτική αρχή ήταν και η ανάδειξη της Τρούμπας προκειμένου η περιοχή να εξελιχθεί σε πόλο έλξης και στέκι διασκέδασης τόσο για τη νεολαία του Πειραιά όσο και για τους επισκέπτες. Η αναζωογόνηση της περιοχής, η οποία για αρκετές δεκαετίες ήταν παραμελημένη, μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την τοπική οικονομία που τόσο έχει ανάγκη η πόλη. Η Τρούμπα είναι μια περιοχή άξια αναφοράς όχι μόνο εξαιτίας της πλούσιας ιστορίας της, η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πόλη του Πειραιά, αλλά και για τον σύγχρονο χαρακτήρα της, ο οποίος μπορεί να τη μετατρέψει σε ένα κύτταρο πολιτισμού και ψυχαγωγίας στο κέντρο της πόλης.
Για τον λόγο αυτό δώσαμε έμφαση στην ανάπλαση της περιοχής και ταυτόχρονα επιλέξαμε να πραγματοποιηθούν στην Τρούμπα μεγάλες και σημαντικές εκδηλώσεις, όπως αυτές στο πλαίσιο του εορτασμού για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Θάλασσας 2015, οι οποίες είχαν πολύ μεγάλη απήχηση στο κοινό και έδωσαν το έναυσμα για την αναγέννηση της περιοχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μεγάλο street party στην Τρούμπα που έχει καθιερωθεί και θα πραγματοποιηθεί και φέτος -για τρίτη συνεχόμενη χρονιά- στο τέλος Μαΐου».
protothema.gr