Ο Εθνικός Πειραιώς είναι μία από τις πιο γνωστές ομάδες της Ελλάδας, έχοντας 36 συνολικά παρουσίες στην Α' Εθνική κατηγορία (οι 31 συνεχόμενες τα χρόνια 1959 με 1990) και έχοντας κατακτήσει το δεύτερο στην ιστορία κύπελλο Ελλάδας, την αγωνιστική περίοδο 1932-33. Μιλάμε για ομάδα στην οποία έχουν παίξει σπουδαίοι ποδοσφαιριστές κατά το παρελθόν. Υπάρχουν λόγοι που οι "κυανόλευκοι" θα πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι για την ιστορία τους, άσχετα αν τα τελευταία χρόνια παλεύουν να επανέλθουν στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το Sport24.gr κάνει φλας μπακ και θυμίζει για ποιους λόγους η ομάδα του Πειραιά έχει το δική της κεφάλαιο στο βιβλίο της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το μεγαλείο του συλλόγου είναι δεδομένο και δεν έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. . Αγοράζεις Head & Shoulders, μπαίνεις στη σελίδα του στο Facebook, ανεβάζεις τα στοιχεία σου και την απόδειξη αγοράς και μπορεί να είσαι ένας από τους τυχερούς που θα ζήσουν το μεγαλείο της ομάδας σου.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Από την Πειραϊκή 'Ενωση και τον Πειραϊκό Σύνδεσμο προήλθε το 1912 ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πειραιά. Στις αρχές του 1924 έγινε η διάσπαση του ΑΠΣΠ καθώς και οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι αποχώρησαν πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό, όπως και ο Γιώργος Χατζηανδρέου που προτίμησε τον Πειραϊκό. Ο νέος όμιλος που προέκυψε από εκείνους που απέμειναν συγχωνεύτηκε με την ομάδα Young Boys και έτσι στα μέσα του 1924 δημιουργήθηκε ο Εθνικός. Οι κύριοι ιδρυτές της ομάδας του Εθνικού ήταν ο Γιώργος Χατζηανδρέου, ο Χρήστος Πέππας, και ο Κώστας Φερλέμης. Τα χρώματά του είναι εμπνευσμένα από την Ελληνική σημαία και το όνομά του δηλώνει τον πανεθνικό και πανελλήνιο χαρακτήρα του.
Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά σωματεία της Ε.Π.Σ. Πειραιώς, στα πρωταθλήματα της οποίας ήταν βασικός πρωταγωνιστής. Στο διάστημα που συμμετείχε κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Πειραιά, το 1928, 1929 και 1939 ενώ καταλάμβανε σχεδόν μόνιμα τη δεύτερη θέση τις υπόλοιπες περιόδους, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Στο πρωτάθλημα Πειραιά του 1929, ο Εθνικός ανακηρύχθηκε συμπρωταθλητής με τον Ολυμπιακό. Επίσης στο πρωτάθλημα του 1935 που πρωταγωνιστούσαν ο Εθνικός και ο Ολυμπιακός, δεν ολοκληρώθηκε επειδή η ΕΠΣΠ θεώρησε ότι δεν υπάρχει νόημα να συνεχιστεί, θεωρώντας ότι και οι δυο ομάδες θα φτάσουν στην τελική φάση του Πρωταθλήματος Νότου, ανακηρύσσοντας τους ανεπίσημα αυτήν την φορά, πάλι συμπρωταθλητές.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟ
Ο Εθνικός υπήρξε ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές των πρώτων πανελλήνιων πρωταθλημάτων της ΕΠΟ. Στο πρώτο πρωτάθλημα που διοργανώθηκε την περίοδο 1927-28 συμμετείχε ως πρωταθλητής Πειραιά, χάνοντας τελικά το πρωτάθλημα από τον Άρη. Την επόμενη χρονιά (1928-29) κέρδισε πάλι τη συμμετοχή του στο πανελλήνιο πρωτάθλημα όμως η διοργάνωση δεν διεξήχθη. Την περίοδο 1934-35 αναδείχθηκε πρωταθλητής του νότιου ομίλου, κερδίζοντας τη συμμετοχή του στον τελικό του πρωταθλήματος με αντίπαλο τον Άρη. Ο τελικός όμως δεν διεξήχθη με αιτιολογία την καλύτερη προετοιμασία της Εθνικής ομάδας για το 4ο Βαλκανικό Κύπελλο, στερώντας έτσι από τον Εθνικό την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα.
Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ
Λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή του ο Εθνικός κατόρθωσε να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας, το 1933. Στις 5/2/1933 έπαιξε το πρώτο από τα δύο παιχνίδια με τον Άρη. Στο Χαριλάου έμεινε στο 2-2, ενώ στον επαναληπτικό, στις 25/3/1933, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, επικράτησε με 2-1.
ΕΘΝΙΚΟΣ: Ζαντιώτης, Ζουρντός, Κωσταντουδάκης, Χέλμης Ιωάν., Τσιριτάκης Ι., Χέλμης Ευάγγ., Δεληγιώργης, Αλεξόπουλος, Τσιριτάκης Π., Μπουρλετίδης, Λαπατός.
ΑΡΗΣ: Κουμπλής, Βικελίδης Κ., Πασχαλίδης, Γκικόπουλος, Κατσαούνης, Βικελίδης Νίκ., Βογδάνου, Ιετιών, Κίτσος, Καλτέκης, Αργυριάδης.
Η ΙΣΧΥΡΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΑΡΕΛΛΑ
Ο Εθνικός εμφανίστηκε πάλι να πρωταγωνιστεί στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Από τις αρχές της δεκαετίας είχε αναλάβει πρόεδρος του ο μεγαλοβιομήχανος Δημήτρης Καρέλλας, δημιουργώντας μία ισχυρή ομάδα που έφτασε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της περιόδου 1955-56 να τερματίσει στη δεύτερη θέση έναν βαθμό πίσω από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό. Την επόμενη χρονιά ο Εθνικός ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και προπορευόταν στη βαθμολογία τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος.
Τον Απρίλιο του 1957, ο πρόεδρος της ομάδας προσκάλεσε στον Πειραιά διεθνείς ποδοσφαιριστές της μεγάλης Εθνικής Ουγγαρίας, που είχαν αποφασίσει να καταφύγουν στη δύση έπειτα από τη Σοβιετική εισβολή στη χώρα τους, για διεξαγωγή φιλικών αγώνων. Η πρόθεσή του να εντάξει στην ομάδα του Εθνικού κορυφαίους Ούγγρους διεθνείς όπως ο Φέρεντς Πούσκας και ο Σάντορ Κότσις θορύβησε τις μεγάλες ομάδες του κέντρου που ζήτησαν από την ΕΠΟ την τιμωρία του Εθνικού. Ο Εθνικός κατηγορήθηκε τελικά ως «επαγγελματικό σωματείο» και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του πρωταθλήματος με αιτιολογία την διεξαγωγή φιλικών αγώνων με τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της αυτοεξόριστης εθνικής Ουγγαρίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΙΣΧΥΡΟ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ
Ο Καρέλλας ήταν ιδιοκτήτης της κλωστοϋφαντουργίας «ΑΙΓΑΙΟΝ Α.Ε». Πρόσφερε πρωτοφανή οικονομική στήριξη στον πειραιώτικο σύλλογο, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50, αλλά με την πανίσχυρη ομάδα που δημιούργησε έμελλε να ανατρέψει τα δεδομένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Προχώρησε σε ακριβές μεταγραφές που έκαναν τον Εθνικό υπολογίσιμη δύναμη τόσο στην Ελλάδα, όσο και εκτός συνόρων. Τη σεζόν 1956-57 οι «κυανόλευκοι» του Πειραιά διέθεταν μία από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας τους και με ποδοσφαιριστές όπως ο Στάθης Μανταλόζης, ο Λαιμός, ο Κλικόπουλος, ο Καρνασόπουλος, ο Καραουλάνης και ο Φερλέμης. Τέσσερις αγωνιστικές πριν τελειώσει το πρωτάθλημα, η ομάδα ήταν αγκαλιά με τον τίτλο. Επειδή όμως ζητήθηκε η τιμωρία του Εθνικού, με την κατηγορία πως χρησιμοποιούσε παίκτες τιμωρημένους από την ομοσπονδία της Ουγγαρίας και επαγγελματίες, η ομάδα δεν πήρε ποτέ τον τίτλο.
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΤ ΤΡΙΚ ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ
Ο Δημήτρης καρτέλλας παρά τα όσα έγιναν, είχε την υπομονή και το πείσμα να μείνει για ακόμα 15 χρόνια. Έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη και έφερε στην ομάδα παίκτες όπως ο Κρητικόπουλος, ο «Τσαφ», ο Καλκαντέρα (πρώτος σκόρερ τη σεζόν 74΄- 75΄), ο Ρόρμπαχ, ο Παπαδόπουλος, ο Μητρόπουλος, ο Αρβανίτης και ο Φουλατσικλής. Δεν οδήγησε τον Εθνικό στην κατάκτηση κάποιου τροπαίου, αλλά χάρισε στον κόσμο τις καλύτερες ημέρες της ιστορίας του. Όπως τη νίκη επί του Παναθηναϊκού μέσα στη Λεωφόρο μετά την επιτυχία του «Γουέμπλεϊ», με χατ τρικ του Κρητικόπουλου και ανατροπή από 3-1… Η παθολογική του αγάπη για την ομάδα, ωστόσο, τον οδήγησε στην οικονομική καταστροφή. Πνιγμένος από τα χρέη, άφησε την τελευταία που πνοή στο Λονδίνο στις 31/10/1993.
ΟΤΑΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ ΕΞΟΔΟ ΣΤΟ UEFA
Ο Εθνικός συμμετείχε ανελλιπώς στα πρωταθλήματα της πρώτης Εθνικής από την ίδρυσή της κατηγορίας έως την περίοδο 1989-90, όταν υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην Β΄ Εθνική. Κορυφαία στιγμή της ομάδας στην Α΄ Εθνική ήταν την σεζόν 1974-75 που τερμάτισε στην τέταρτη θέση, διεκδικώντας την έξοδό της στο κύπελλο UEFA. Δύο χρονιές τερμάτισε στην 5η θέση (1963, 1968) και άλλες δύο τερμάτισε στην 6η θέση (1961,1973). Την περίοδο 1988-89 κινδύνευσε με υποβιβασμό, όμως παρέμεινε στην πρώτη κατηγορία λόγω της διεξαγωγής αγώνων μπαράζ με σκοπό την αύξηση των ομάδων της Α’ Εθνικής από 16 σε 18. Την επόμενη χρονιά όμως τερμάτισε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και δεν απέφυγε τον υποβιβασμό στη Β’ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΡΙΣΗΣ
Από την δεκαετία του 1990 ο Εθνικός εισήχθη σε μία παρατεταμένη περίοδο κρίσης. Παρότι πέτυχε την επιστροφή του στην Α΄ Εθνική τρεις φορές, δεν κατάφερε να παραμείνει για μεγάλο διάστημα. Τελευταία φορά που αγωνίστηκε στην πρώτη εθνική ήταν την περίοδο 1998-99, που τερμάτισε στην τελευταία θέση χωρίς να καταφέρει να πετύχει ούτε μία νίκη. Ακολούθησε αγωνιστικός κατήφορος με τον υποβιβασμό στην Γ’ Εθνική την περίοδο 1999-2000 και τον υποβιβασμό στη Δ’ Εθνική την περίοδο 2002-03.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ
Σε γενική συνέλευση εκατοντάδες φίλαθλοι και μέλη του ερασιτέχνη, δέχτηκαν παμψηφεί την πρόταση του Νίκου Πηρούνια. Προτίμησαν να δεχτούν την δελεαστική πρόταση της συγχώνευσης με τον ΑΟ Μάνης. Η νέα ΠΑΕ θα λεγόταν επίσημα Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ - ΑΟ Μάνης, θα αναφέρεται παντού ως ΠΑΕ Εθνικός, σήμα και χρώματα αυτά του Εθνικού και έδρα ο Πειραιάς. Το 2004 μέσω της συγχώνευσής του με τον Α.Ο. Μάνης πέτυχε την επιστροφή του στην Γ Εθνική. Μία χρονιά μετά, την περίοδο 2005-06 κερδίζει την άνοδο στη Β Εθνική. Την περίοδο 2009-10 φτάνει κοντά στην επιστροφή του στην πρώτη κατηγορία όμως δεν καταφέρνει να διεκδικήσει θέση ανόδου στους αγώνες μπαράζ. Στο τέλος της επόμενης περιόδου τιμωρείται για πλαστογραφία και υποβιβάζεται στη Δ΄ Εθνική. Δεν κατάφερε να διατηρηθεί εκεί και υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στο τοπικό πρωτάθλημα του Πειραιά.
Ο "ΕΘΝΙΚΑΡΑΣ"
Ο Γιάννης Μαντζουράνης (γεννηθείς το 1935) είναι ο γνωστότερος οπαδός όχι μόνο ανάμεσα στους φίλους του Εθνικού, αλλά και στους οπαδούς όλων των ομάδων. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στην ιστορία του σωματείου και κατά τα λεγόμενά του από το 1956 έως τις 30 Νοεμβρίου 2014 έχει παρακολουθήσει όλους τους ποδοσφαιρικούς αγώνες του, εκτός από 12. Τον πρώτο το 1973 λόγω του γάμου του και τους υπόλοιπους πολύ πρόσφατα, κατόπιν ρητής απαγόρευσης των γιατρών. Είναι αγαπητός σε όλο το φίλαθλο κοινό για το φίλαθλο πνεύμα του και την γνωστή ιαχή «Εθνικάρα». Γι αυτόν γράφτηκε και τραγούδι το 1985 από τον Νίκο Καρβέλα.
ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ
Ο Εθνικός έφερε στην Ελλάδα μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου ενώ έχει βγάλει και από τα φυτώρια του πολλούς αξιόλογους παίχτες. Στον Εθνικό έχει παίξει ο αείμνηστος Μανταλόζης, ο Θ. Ιντζόγλου, ο Καλκαντέρας, ο Κρεμμύδας, ο Χατζηιωάννογλου, ο Αντωνάκος και πιο πρόσφατα οι Ανδρέας Νινιάδης, Γιάννης Αναστασίου, Δημήτρης Ναλιτζής, Βασίλης Τσιάρτας, Ντανιέλ Μπατίστα, Ζιοβάνι, Φότο Στρακόσια, Μιχάλης Καψής.
ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
Οι φίλοι του Εθνικού το έχουν παράπονο πως η ομάδα τους δεν αγωνίστηκε ποτέ στην Ευρώπη, αν κι είχε όλα τα αγωνιστικά φόντα για να το πετύχει. Πολλές ήταν οι συγκυρίες που στέρησαν τη συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Για παράδειγμα, όταν ο Εθνικός πήρε το Κύπελλο Ελλάδας το 1933, δεν υπήρχαν ακόμα οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ το 1956 που η ομάδα ήρθε δεύτερη στο πρωτάθλημα και λογικά θα συμμετείχε στα ευρωπαϊκά κύπελλα, οι ελληνικές ομάδες δε συμμετείχαν σε αυτά. Το 1974-75 επίσης, με την 4η θέση, η ομάδα έμεινε εκτός Ευρώπης για να βγει ο Παναθηναϊκός, αν και 5ος, μέσω του Κυπέλλου. Παρόλα αυτά, ο Εθνικός συμμετείχε δυο φορές στο παρελθόν σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση, σαφώς μικρότερου βεληνεκούς κι ενδιαφέροντος. Αναφερόμαστε στο Βαλκανικό Κύπελλο, μια διοργάνωση που διεξήχθη από το 1961 ως το 1994 και σ' αυτή συμμετείχαν ομάδες από τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία, την ενωμένη τότε Γιουγκοσλαβία, την Αλβανία και φυσικά και τη χώρα μας.
Την περίοδο 1976 ο Εθνικός συμμετείχε σε όμιλο με αντιπάλους την παντοδύναμη τότε Ντιναμό Ζάγκρεμπ (που κατέκτησε και τον τίτλο) και τη Ντιναμό Τιράνων. Ξεκίνησε τις υποχρεώσεις με μια σπουδαία νίκη απέναντι στη μετέπειτα νικήτρια, με 1-0. Στη συνέχεια όμως δεν κατάφερε να αποσπάσει κάποιο θετικό αποτέλεσμα εκτός έδρας, ενώ στο τελευταίο αδιάφορο εντός έδρας παιχνίδι ηττήθηκε κι από την αλβανική ομάδα.
Η ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Το 2011 μετονομάστηκε σε Εθνικός Πειραιά 1923. Ξεκινά η αναγέννηση του συλλόγου με την διοίκηση του Α. Αγγελόπουλου να προσφέρει σιγουριά οικονομική, άνοδο στην Γ' Εθνική. Εκεί παίζει εφέτος η ομάδα, στο γήπεδο του Μοσχάτου, και είναι στην 6η θέση με 25 βαθμούς, με προπονητή τον Θύμιο Γεωργούλη. Και μπορεί για εφέτος να μην είναι εφικτή η άνοδος, αλλά ο Εθνικός θα επιδιώξει όσο πιο άμεσα γίνεται να ανέβει ξανά εκεί που ανήκει, στην πρώτη κατηγορία. Οι οπαδοί του Εθνικού ονειρεύονται να δουν ξανά ψηλά την αγαπημένη τους ομάδα.
πηγη