Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης θα φωτιστούν για καλό σκοπό, από τον Σύλλογο Προστασίας Ελλήνων Αιμορροφιλικών (ΣΠΕΑ). Η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση του κοινού είναι τα πρώτα βήματα προκειμένου να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό, η ασθένεια της αιμορροφιλίας, ενός σημαντικού ζητήματος υγείας που μας αφορά όλους.
Η αιμορροφιλία είναι μία σπάνια κυρίως κληρονομική και διά βίου αιμορραγική διαταραχή που εμποδίζει τη σωστή πήξη του αίματος. Εμφανίζεται κατά τη γέννηση, προσβάλλει περισσότερο τους άνδρες και διαρκεί καθόλη τη ζωή του ατόμου. Ο κύριος κίνδυνος για ένα άτομο με αιμορροφιλία είναι η ανεξέλεγκτη εσωτερική αιμορραγία, η οποία ξεκινά αυτόματα ή κατόπιν κάποιου τραυματισμού.
Όπως εξηγεί ο Σύλλογος Προστασίας Ελλήνων Αιμορροφιλικών (ΣΠΕΑ), οι άνθρωποι που πάσχουν από αιμορροφιλία δεν έχουν επαρκή αντιαιμορροφιλικό παράγοντα, μία πρωτεΐνη πήξεως από αυτές που στο σύνολο τους ελέγχουν την αιμορραγία. Η βαρύτητα της κατάστασης του ασθενούς εξαρτάται από το ποσοστό του αντιαιμορροφιλικού παράγοντα που λείπει. Πολλοί αιμορροφιλικοί αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες στη βάδιση και σε άλλες δραστηριότητες της καθημερινής ζωής λόγω της σοβαρής αρθρίτιδας που προκαλείται από τις πολλαπλές αιμορραγίες στις αρθρώσεις. Παρόλα αυτά, σήμερα τα συμπτώματά της μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με θεραπείες που είναι ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς.
Τα εμβληματικά κτήρια που θα φωτιστούν
Δεν είναι η πρώτη φορά που μία τέτοια δράση πραγματοποιείται από τον ΣΠΕΑ στη χώρα μας. Εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια ο Σύλλογος προσπαθεί να ενημερώσει με κάθε τρόπο για την πάθηση μέσα από ποίκιλες ενέργειες και δράσεις. Φέτος στις 23 Απριλίου ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης και το Δημοτικό Θέατρο στον Πειραιά θα «ντυθούν» στα κόκκινα ενώ παράλληλα μπροστά από τα φωταγωγημένα κτίρια θα διανέμεται ενημερωτικό υλικό σχετικά με την αιμορροφιλία. Η δράση αυτή του ΣΠΕΑ πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία της Bayer Ελλάς.
Το Δημοτικό Θέατρο στον Πειραιά, ένας τόπος δημιουργίας...
Η ιστορία του θεάτρου είναι συνυφασμένη τόσο με τον Πειραιά αλλά και με την Ελλάδα. Θεμελιώθηκε το 1884 και δώδεκα χρόνια αργότερα κοσμούσε το κέντρο της πόλης, ενώ το 1895 άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1916, καταλήφθηκε από τους Γάλλους στρατιώτες, ενώ το 1922 φιλοξένησε Μικρασιάτες πρόσφυγες για δύο χρόνια. Το 1944 αντιμετώπισε φθορές από βομβαρδισμούς ενώ οι σεισμοί του 1981 και του 1999 χειροτερεύσαν την κατάστασή του.
Αργότερα πραγματοποιήθηκαν πολλές προσπάθειες για τη συντήρησή του από τις δημοτικές αρχές, ενώ φιλοξένησε για μεγάλο διάστημα το Ιστορικό Αρχείο Πειραιά, τη Δημοτική Πινακοθήκη, αλλά και φορείς και σωματεία της πόλης.
Μετά το 1999 άνοιξε τις πύλες του σε πολιτικούς γάμους και εκδηλώσεις σχολείων, ενώ σήμερα πλήρως ανακαινισμένο αποτελεί τον πρωταγωνιστή στην πολιτιστική ζωή της χώρας, φιλοξενώντας μερικές από τις σημαντικότερες παραστάσεις που συγκεντρώνουν χιλιάδες θεατές. Μετατρέπεται στο στολίδι του Πειραιά και «αναβαθμίζει» την περιοχή με τη μεγαλοπρέπειά του...
Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης
Θεωρείται το σύμβολο της Θεσσαλονίκης και ένα από τα πιο γνωστά κτίσματα στην Ελλάδα. Αποτελεί ένα οχυρωματικό έργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα, μετά την κατάκτηση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, και είναι το μόνο μνημείο που έχει σωθεί από την κατεδαφισμένη οθωμανική οχύρωση της πόλης. Στη μακρά του ιστορία, ο δημοφιλής πύργος έχει αλλάξει πολλές φορές ονόματα αλλά και χρήσεις. «Πύργος του Λέοντος», «Φρούριο της Καλαμαριάς», «Πύργος των Γενιτσάρων» και «Πύργος του Αίματος» -καθώς εκεί γίνονταν οι σφαγές των Γενιτσάρων το 1826- είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που του έχουν δοθεί. Το παραπάνω όνομα διατηρήθηκε και μετά το 1826, λόγω της λειτουργίας του ως φυλακή και τόπος βασανιστηρίων και εκτελέσεων. Το σύγχρονο όνομά του το πήρε όταν ένας Εβραίος κρατούμενος, ο Nathan Guidili, τον ασβέστωσε το 1891, με αντάλλαγμα την ελευθερία του.
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, στην κορυφή του υψώθηκε ελληνική σημαία και το μνημείο περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1983-1985 πραγματοποιήθηκε η αναστήλωση του μνημείου και η μετατροπή του σε εκθεσιακό χώρο. Σήμερα, λειτουργεί ως Μουσείο Πόλης της Θεσσαλονίκης αλλά και ως ένα εμβληματικό κτήριο στο κέντρο της πόλης το οποίο συμμετέχει ενεργά σε μεγάλες εκστρατείες ενημέρωσης γύρω από σοβαρά ζητήματα.
Στις 23 Απριλίου θα το δούμε για μία ακόμα φορά να φωτίζεται, όπως και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ενημερώνοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού για την ασθένεια της αιμορροφιλίας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι στη χώρα μας, υπολογίζεται ότι ζουν περίπου 1.000 άτομα με αιμορροφιλία και ακόμα 1.000 άτομα με συγγενείς αιμορραγικές διαθέσεις. Την ίδια στιγμή, στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι πάσχουν περίπου 35.000 άτομα από αιμορροφιλία και περίπου 305.000 σε παγκόσμιο επίπεδο...
Περισσότερα για την αιμορροφιλία και τις δράσεις του ΣΠΕΑ μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα: http://www.haemophiliasociety.gr