Να εξαπατήσει τις εργατικές – λαϊκές οικογένειες των νησιών και συνολικά το λαό για την αντιλαϊκή της πολιτική προσπαθεί η κυβέρνηση, με τον κουρνιαχτό που σηκώνει σχετικά με το λεγόμενο «μεταφορικό ισοδύναμο» στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες.
Το νομοσχέδιο με τίτλο «Μηχανισμός εφαρμογής, κρατική εποπτεία, γενικοί όροι υλοποίησης του Μεταφορικού Ισοδυνάμου (Μ.Ι.) και άλλες διατάξεις» ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη 27/6 από την Ολομέλεια της Βουλής. Εκεί, η αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα περιορίστηκε στον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμοστεί το μέτρο και φυσικά δεν είχε να κάνει με την σκοπιμότητα που υπηρετεί και με το ποιος τελικά ωφελείται, καθώς πίσω από την «κουρτίνα» κρύβεται μία ακόμα γενναία επιδότηση στους εφοπλιστές.
Ως «μεταφορικό ισοδύναμο», σύμφωνα με το άρθρο 1 του νομοσχεδίου, νοείται η ισοδυναμία του κόστους μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων για μία διαδρομή με τα θαλάσσια μέσα μεταφοράς με το κόστος της διαδρομής για την ίδια απόσταση με τα μέσα χερσαίας μεταφοράς.
Το κριτήριο για να καθορίσουν το ποσό του Καταβαλλόμενου Μεταφορικού Κόστους (ΚΜΙ) είναι το κόστος των εισιτηρίων των ΚΤΕΛ της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το ποσό που θα επιστρέφει το κράτος θα είναι η διαφορά ή το «αντιστάθμισμα νησιωτικού κόστους» (ΑΝΗΚΟ) που θα προκύπτει από τη σύγκριση του εισιτηρίου του πλοίου με το κόστος του εισιτηρίου των ΚΤΕΛ σε αντίστοιχη απόσταση της ηπειρωτικής χώρας.
Τα «ψιλά γράμματα»
Στο νομοσχέδιο γίνεται σαφές ότι το μέτρο αφορά αποκλειστικά και μόνο το εισιτήριο της οικονομικής θέσης. Δηλαδή, αν κάποιος που ανήκει σε «ευαίσθητες ομάδες» χρειαστεί να ταξιδέψει με αριθμημένη θέση, ή σε καμπίνα, θα πρέπει να πληρώσει κανονικά το εισιτήριο. Δεν προβλέπεται επίσης καμία επιστροφή για το μεταφορικό μέσο της οικογένειας. Επίσης:
Αποκλείει όσους νησιώτες έχουν δηλώσει στην εφορία ότι η μόνιμη κατοικία τους βρίσκεται στην ηπειρωτική χώρα, αλλά από τη φύση της δουλειάς τους χρησιμοποιούν με αυξημένη πυκνότητα τις ακτοπλοϊκές και πορθμειακές συγκοινωνίες.
Ακόμα και για όσους δηλώνουν μόνιμη κατοικία στα νησιά, απαιτούνται τα ανάλογα εισοδηματικά κριτήρια, αφού θα πρέπει οι «αιτούντες» να καταθέτουν ανάμεσα στα άλλα δικαιολογητικά και φορολογική δήλωση.
Δεν αφορά ατομικά επιβάτες, αλλά νοικοκυριά, ενώ αδιευκρίνιστο παραμένει αν θα δικαιούται την επιστροφή ένα ή και περισσότερα μέλη του ίδιου νοικοκυριού. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο νομοσχέδιο: «Αιτών είναι το ενήλικο άτομο που υποβάλλει αίτηση για λογαριασμό της ωφελούμενης μονάδας».
Για την εφαρμογή του ψηφισμένου νομοσχεδίου, προβλέπεται (άρθρο 11) ότι θα εκδίδεται Κοινή Απόφαση των συναρμόδιων υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Οικονομικών και Ναυτιλίας που θα καθορίζει «το ποσό που καταβάλλεται για το μέτρο κάθε έτος», καθώς και άλλες βασικές παραμέτρους του προγράμματος, που παραμένουν αδιευκρίνιστες μέχρι την εφαρμογή του. Με άλλα λόγια, το πόσοι και πόσα εισιτήρια δικαιούνται το χρόνο δεν έχει ακόμα καθοριστεί, εν αναμονή των Υπουργικών Αποφάσεων που θα εκδοθούν κάποια στιγμή στο μέλλον.
Επιδότηση των εφοπλιστών από άλλη «πάντα»
Για την εφαρμογή του μέτρου, προβλέπεται να δοθούν για φέτος από το «πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων» 60 εκατ. ευρώ και από το 2019 θα καταβάλλεται σε ετήσια βάση το ποσό των 150 εκατ. ευρώ. Αντίστροφα, βέβαια, δεν προβλέπεται κανένα περιοριστικό μέτρο για τους εφοπλιστές ώστε να μην αυξήσουν κι άλλο τις τιμές των εισιτηρίων, χώρια η άμεση επιδότηση για τις «άγονες γραμμές», η οποία αγγίζει τα 120 εκατ. ευρώ για τη δρομολογιακή περίοδο που «τρέχει», από 90 εκατ. ευρώ πέρυσι.
Είναι φανερό επομένως ότι το «μεταφορικό ισοδύναμο» αποτελεί μορφή έμμεσης επιδότησης στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, την ώρα μάλιστα που με άλλους αντεργατικούς – αντιλαϊκούς νόμους σφαγιάζονται εργασιακά δικαιώματα και λαϊκές ανάγκες.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την ακτοπλοΐα, η κυβέρνηση διατηρεί όλους τους νόμους των προηγούμενων για τη δραστική μείωση των οργανικών συνθέσεων (τους χειμερινούς μήνες μένει λιγότερο και από το μισό πλήρωμα), ενώ προωθεί «πληρώματα ασφαλείας» και στα επιβατηγά πλοία, που σημαίνει ότι θα υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός ναυτεργατών με συγκροτημένα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα και οι υπόλοιποι θα είναι ανασφάλιστοι και χαμηλόμισθοι, με ό,τι σημαίνει αυτό για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο νομοσχέδιο για το «μεταφορικό ισοδύναμο» πέρασε και τροπολογία που προβλέπει ότι τα εκατομμύρια ευρώ επιδότησης που παίρνουν οι εφοπλιστές κάθε χρόνο για τις «άγονες γραμμές» «δεν εκχωρούνται, δεν κατάσχονται, δεν υπόκεινται σε κανενός είδους παρακράτηση και δεν συμψηφίζονται σε τυχόν οφειλές αυτών (σ.σ. των εταιρειών) προς το Δημόσιο ή τα ασφαλιστικά ταμεία»!
Ταυτόχρονα, οι εφοπλιστές θα συνεχίσουν να δρομολογούν και να αποδρομολογούν καράβια με κριτήριο την κερδοφορία τους, αποκλείοντας νησιά για μέρες. Να δρομολογούν πλοία υπέργηρα και υποσυντήρητα, να προγραμματίζουν δρομολόγια – «Οδύσσειες», όπως για παράδειγμα με το «Νήσος Μύκονος», που εκτελεί το δρομολόγιο από Πειραιά για Σύρο – Μύκονο – Ικαρία – Φούρνους -Σάμο (Καρλόβασι και Βαθύ) – Χίο – Μυτιλήνη – Λήμνο – Καβάλα και επιστροφή, με τους ναυτεργάτες να βρίσκονται «στο πόδι» μέχρι τελικής πτώσης.
Αέρας κοπανιστός
Με δεδομένο ότι το κόστος των συγκοινωνιών και των μεταφορών αυξάνεται γενικά για τα λαϊκά στρώματα, σε στεριά και θάλασσα, τόσο λόγω των αυξήσεων στα εισιτήρια όσο και λόγω της μείωσης του λαϊκού εισοδήματος, σε πολλές περιπτώσεις το «μεταφορικό ισοδύναμο» είναι πραγματικά «μια τρύπα στο νερό» για τον δικαιούχο.
Σε κάθε περίπτωση, προς χάριν των εφοπλιστικών κερδών, τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι «φωτιά» για να μετακινηθεί μια οικογένεια από και προς τα νησιά, είτε λόγω εντοπιότητας, είτε για διακοπές, είτε για δουλειά. Κι αυτό δεν μπορεί να κουκουλωθεί από κανένα «μεταφορικό ισοδύναμο».
Εντελώς ενδεικτικά, τα εισιτήρια οικονομικής θέσης (αεροπορικού τύπου) με επιστροφή και με ΙΧ, για μια 4μελή οικογένεια, από τον Ιούλη 2011 έως και τα τέλη Ιούνη του 2018, είχαν διαμορφωθεί ως εξής:
Πειραιάς – Μυτιλήνη: Από 394 ευρώ το 2011, πήγαν στα 556 ευρώ (αύξηση 41,1%).
Πειραιάς – Σαντορίνη: Από 366 ευρώ το 2011, πήγαν στα 536 ευρώ (αύξηση 46,4%).
Πειραιάς – Νάξος: Από 387 ευρώ το 2011, πήγαν στα 488 ευρώ (αύξηση 26,09%).
Αν μάλιστα η οικογένεια τολμήσει να «κλείσει» και την πιο οικονομική καμπίνα, όπως για παράδειγμα στο δρομολόγιο Πειραιάς – Μυτιλήνη, όπου το ταξίδι ξεπερνάει τις 10 ώρες, τότε η τελική τιμή των εισιτηρίων εκτινάσσεται στα 678 ευρώ!
Η παρέμβαση του ΚΚΕ στη συζήτηση του νομοσχεδίου
Τοποθετούμενη εκ μέρους του ΚΚΕ στη συζήτηση του νομοσχεδίου, η Διαμάντω Μανωλάκου, βουλευτής του Κόμματος, επισήμανε ότι «οι εργαζόμενοι στα νησιά υποφέρουν από την αντιλαϊκή πολιτική και η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει αυταπάτες, παρουσιάζοντας εικονική πραγματικότητα μέσα από τα δήθεν «αναπτυξιακά» συνέδρια ή και με αυτό το νομοσχέδιο για το «μεταφορικό ισοδύναμο».
Η φορολογική σας πολιτική σπάει κόκαλα. Με όχημα την επιλογή του μικρότερου κακού, επιδιώκετε να συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες των νησιών, με την ακρίβεια που φουντώνει εξαιτίας της κατάργησης του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά, με τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, με τον αποκλεισμό που για μέρες αντιμετωπίζουν, ειδικά τη χειμερινή περίοδο, με τα εξοντωτικά φορολογικά χαράτσια, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων κ.ο.κ. Οταν μάλιστα το προϊόν της φοροληστείας καταλήγει στις τσέπες των εφοπλιστών, στο πλαίσιο της «δίκαιης ανάπτυξης» που διαφημίζει η κυβέρνηση».
Το ΚΚΕ, επισήμανε η Δ. Μανωλάκου, καλεί τα εργατικά – λαϊκά στρώματα των νησιών να απαντήσουν στην αντιλαϊκή πολιτική και στον εμπαιγμό της κυβέρνησης δυναμώνοντας την πάλη τους, διεκδικώντας εδώ και τώρα: Δραστική μείωση των εισιτηρίων και των ναύλων των οχημάτων κατά 50%, δωρεάν μετακίνηση για ανέργους, στρατευμένους, ΑμεΑ. Ικανοποιητική κλαδική Σύμβαση Εργασίας για τους ναυτεργάτες. Δρομολόγηση σύγχρονων πλοίων, ακτοπλοϊκή σύνδεση 365 μέρες το χρόνο. Να επανέλθει ο μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ για όλα τα νησιά, που έχει κατακτηθεί εδώ και 30 χρόνια. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών, απαγόρευση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών για την εργατική – λαϊκή οικογένεια.
«Η πάλη για το σήμερα», υπογράμμισε, «θα πρέπει να συνδέεται με οριστικές λύσεις, με αλλαγή τάξης στην εξουσία. Μόνο με την εργατική εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού. Μόνο έτσι μπορούν να εξασφαλιστούν σύγχρονες, ασφαλείς και φτηνές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες για όλα τα νησιά».
πηγή: .rizospastis.gr