Η εικονιζόμενη Samantha Reynolds είναι σήμερα ευτυχής μητέρα δύο παιδιών. Το παρελθόν της όμως περιλαμβάνει...
μια πολύ «σκοτεινή» περίοδο κατά την οποία πάλευε με την ψυχογενή ανορεξία, μάχη που της κόστισε πολύ ακριβά: έξι αποβολές μέσα σε δύο χρόνια.
Η Reynolds ήθελε απεγνωσμένα να κάνει οικογένεια αλλά μέχρι τα 19 της, όπως γράφει η βρετανική Mirror, πολλαπλές εγκυμοσύνες της είχαν άδοξο τέλος.
Παρότι γνώριζε τις επιπλοκές που σχετίζονταν με την προσπάθειά της να μείνει έγκυος ενώ έπασχε και από διαταραχή πρόσληψης τροφής εκείνη ξανά και ξανά προσπαθούσε να συλλάβει.
Καθώς όμως το βάρος της ήταν πολύ χαμηλό, έξι φορές υπέφερε από το βασανιστήριο της αποβολής.
Αυτή η θλίψη είχε με τη σειρά της το δικό της τίμημα καθώς βύθισε τη νεαρή γυναίκα στην κατάθλιψη.
«Έχασα έξι μωρά πριν κλείσουν τη 12η εβδομάδα, ήταν πολύ δύσκολο», δηλώνει η 24χρονη σήμερα Samantha, από το Μπέλφαστ.
Η μάχη της με την ανορεξία άρχισε σε ηλικία μόλις 10 ετών, σε ηλικία που ανησυχούσε μήπως παχύνει και ήταν θύμα bullying στο σχολείο.
«Ακόμα και τότε δεν ήθελα να δέχομαι εκφοβισμό στο σχολείο και με απασχολούσε που η αδελφή μου ήταν πιο όμορφη. Έτσι άρχισα να κρύβω το πόσο έτρωγα», αφηγείται.
Κάποια στιγμή όμως, περίπου στα 15 της, η μητέρα της άρχισε να ανησυχεί για το πόσο αδύνατη ήταν. «Μου έλεγε πως είχα αδυνατίσει πολύ αλλά εγώ το απέδιδα στις εξετάσεις και το άγχος της περιόδου εκείνης», συνεχίζει.
Το πρόβλημά της αποκαλύφθηκε όταν μια μέρα ξέχασε να πάρει την τσάντα της για το σχολείο και η μητέρα της βρήκε μέσα το μεσημεριανό μιας ολόκληρης εβδομάδας- γεύματα που της έλεγε πως είχε φάει.
«Μου μίλησε κι εγώ έσπασα, με ρώτησε αν έκανα επίτηδες εμετό κι έπρεπε να της πω την αλήθεια. Με πήγε κατευθείαν στο γιατρό», θυμάται.
Άρχισε θεραπεία και η μητέρα της ενημέρωσε τους φίλους και τους καθηγητές της για το πρόβλημα της κόρης της, ώστε να την προσέχουν και να τρώει κανονικά. Εκείνη όμως κατάφερε και πάλι να τους ξεγελάει όλους. «Η μαμά μου με παρακολουθούσε να τρώω κι ύστερα καθόταν μαζί μου για να σιγουρευτεί πως δεν θα έκανα εμετό, ήταν πολύ δύσκολο για μένα», περιγράφει.
Στα 18 της μετακόμισε μακριά από το σπίτι της στην άλλη άκρη της Βόρειας Ιρλανδίας. «Τότε χειροτέρεψα, λιποθυμούσα συνέχεια. Ήμουν τόσο αδύνατη που έχασα έξι παιδιά. Μόνο όταν έμεινα έγκυος απευθύνθηκα σε ειδικό για βοήθεια».
Στα 19 της έμεινε έγκυος στην 5χρονη σήμερα κόρη της Mea και μετά τη γέννησή της ζήτησε βοήθεια ώστε να καταφέρει να ξαναπάρει βάρος.
Μετά επέστρεψε στο Μπέλφαστ, νιώθοντας πως είχε και πάλι ανάγκη από βοήθεια. Επειδή όμως είχε φτάσει στα όρια του φυσιολογικού βάρους δεν είχε πια δικαίωμα στη θεραπεία.
«Τότε η διαταραχή ξεσκεπάστηκε και πάλι», θυμάται. Κάποιες μέρες «τρεφόταν» αποκλειστικά με ενεργειακά ποτά, άλλες έτρωγε μόνο μερικά μήλα.
Με το βάρος της να συνεχίζει να πέφτει έμεινε έγκυος στο δεύτερο παιδί της κι όταν ο γιος της William ήρθε στη ζωή ήταν αποφασισμένη να ζητήσει εκ νέου βοήθεια.
Σήμερα το βάρος της είναι σε υγιή επίπεδα και προσπαθεί να τρέφεται καλά για τα παιδιά της. «Φροντίζω να τρώνε πρωινό και βραδινό γιατί αν δεν φάνε εκείνα δεν τρώω ούτε εγώ. Ανησυχώ για την κόρη μου, συγκρατεί πράγματα που έχω κατά καιρούς πει σε τρίτους για το βάρος μου κι έτσι πρέπει να προσέχω», λέει.
Παρότι είναι πια καλά ξέρει μέσα της πως τα άλυτα ζητήματά της σε σχέση με το φαγητό παραμένουν. «Είναι ακόμα κάπου εκεί μερικές φορές. Είναι μια ατέρμονη μάχη αλλά όποιος έχει πρόβλημα με το φαγητό να ξέρει πως πρέπει να μιλήσει. Κάποιοι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται πως υπάρχει μια ψυχολογική πλευρά σε όλο αυτό», τονίζει.
