(Από ομιλία εν όψει της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης για τις κλιματικές αλλαγές)
Στο παρά πέντε της καταστροφής ακόμη κι οι τυχοδιώκτες του πλανήτη συνειδητοποιούν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει κι αυτό όχι από οικολογική συνείδηση, αλλά γιατί πλέον καλούμαστε να πληρώσουμε περισσότερα για το κακό που όλοι από κοινού κάναμε…
Οι κρατικοί προϋπολογισμοί ανά τον κόσμο «βουλιάζουν» από την ανοικοδόμηση των πόλεων που καταστρέφονται από ακραία καιρικά φαινόμενα τα οποία προκάλεσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Ζούμε τον παραλογισμό της εικασίας πως οι επόμενοι πόλεμοι στον πλανήτη θα γίνονται για το νερό… το μοναδικό κι ανεκτίμητο ύδωρ που για χρόνια η ζωή σε άλλους πλανήτες αποκλειόταν μόνο και μόνο από την έλλειψή του, τώρα τείνει να γίνει σπάνιο και στον πλανήτη μας.
Μέχρι το 2015 εκτιμάται ότι 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε χώρες που θα ορίζονται από τη σπανιότητα του νερού.
Η πράσινη ανάπτυξη, συνειδητή και πρωτοπόρα θέση του ΠΑΣΟΚ, επισημαίνει διαρκώς πως πρέπει πλέον κι εμείς πολίτες και Πολιτεία να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.
Πρέπει πλέον η Ελλάδα να βρει τρόπους να καταναλώνει πόρους και χώρους κι όχι να τους χρησιμοποιεί για ανάπτυξη.
Οφείλουμε να επιστρέψουμε στη διαδικασία όπου χρησιμοποιούμε τις πρώτες ύλες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε μια βιώσιμη ανάπτυξη. Αντί για παράδειγμα να ξοδεύουμε ένα τέταρτο του ελλείμματος μας για τις πληρωμές σε ξένες χώρες για εισαγωγή πρώτων υλών όπως φυσικό αέριο και βενζίνη, να προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την ανανεώσιμη ενέργεια, η οποία αποτελεί ένα συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, επειδή διαθέτουμε σε αφθονία ήλιο, άνεμο και γεωθερμικές πηγές.
Αυτό δημιουργεί επιπλέον την προοπτική στήριξης της οικονομίας μας καθώς και θέσεις εργασίας στο χώρο της τεχνολογικής ανάπτυξης.
Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο να πετάξουμε από πάνω μας τη γραφειοκρατία και να δοθεί μια καθαρή ένδειξη στη βιομηχανία ότι πηγαίνουμε προς την κατεύθυνση αυτής της ανάπτυξης, ακολουθώντας το μοντέλο της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γερμανίας κλπ.
Εν όψει της Συνόδου της Κοπεγχάγης, αξίζει να αναλογιστούμε πως η αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων θα έχει επιπρόσθετο κόστος, οικονομικό, για κάθε χώρα, ενώ σε επίπεδο πλανήτη θα χρειαστεί το 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ για να αναστραφεί η κατάσταση και οι επιπτώσεις στα κράτη.
Η ανθρώπινη ευφυΐα αναζητά σήμερα, στο πρότυπο του αρχαιοελληνικού μέτρου, ένα πολιτικό σύστημα που να υπηρετεί ισόρροπα την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη.
Η πράσινη ανάπτυξη είναι το δίχως άλλο η πρόκληση του 21ου αιώνα.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέλει τα νέα του κτίρια να καταναλώνουν μηδενική ενέργεια μέχρι το 2019 (να παράγουν δηλαδή όση ενέργεια καταναλώνουν)
Το ρολόι του πλανήτη κτυπά στην Κοπεγχάγη…
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ