Όταν η Τουρκία βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής, φώναξαν τον....
Ντερβίς Κεμάλ, τότε αντιπρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, και του έδωσαν εν λευκώ τα κλειδιά του υπουργείου Οικονομίας. Το έργο του είναι πλέον γνωστό σε όλους. Κι αναρωτιόμαστε. Εμείς δεν έχουμε αντίστοιχα έναν Έλληνα που να μπορεί να αναλάβει το υπουργείο Οικονομίας; Γιατί πρέπει να επιμείνουμε στον συμπαθή κύριο Παπακωνσταντίνου, όταν έχει αποτύχει παταγωδώς στο έργο του; Ή θα πρέπει να περιμένουμε να το παραδεχτεί ο ίδιος δημόσια;
Αν νομίζουν ότι η αύξηση του ΦΠΑ και των άλλων φόρων είναι λύση, μάλλον βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Πόσο μάλλον όταν έχουν πρόσφατη την εμπειρία από την επιβολή των φόρων πριν από μερικούς μήνες. Όχι μόνο δεν συγκέντρωσαν τα προσδοκώμενα έσοδα, αλλά οδήγησαν και σε ασφυξία την αγορά.
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς τελειώσει οικονομικές σπουδές στο Λονδίνο για να γνωρίζει ότι με την πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση δίνει νέα ώθηση σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης. Όσο στερούν το οξυγόνο από την αγορά οδηγούν κι άλλες επιχειρήσεις στο λουκέτο και δημιουργούν νέες στρατιές ανέργων, οι οποίες με τη σειρά τους πιέζουν κι άλλο την κατανάλωση...
Όταν ο κ. Παπακωνσταντίνου ανακοίνωσε το μνημόνιο στους Έλληνες είχε επισημάνει ότι δεν θα υπήρχαν στο μέλλον άλλα μέτρα και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα είχε αποτύχει ο ίδιος προσωπικά στο έργο του. Και να που φτάσαμε στη λήψη νέων μέτρων. Ότι ο κύριος υπουργός έχει αποτύχει δεν είναι η άποψη ενός αρθρογράφου, αλλά του ίδιου του κ. Παπακωνσταντίνου.
Δυστυχώς είναι αργά. Έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο για να αναλωθούμε σε ατέρμονες συζητήσεις για το αν ο κ. Παπακωνσταντίνου μπορεί να αλλάξει ή όχι τις επιλογές του. Σίγουρα δεν μπορεί. Αν μπορούσε θα το είχε ήδη πράξει. Ίσως μπορούμε να βρούμε τον δικό μας Κεμάλ Ντερβίς, έστω και καθυστερημένα. Και να αποφασίσουμε, επιτέλους, όλοι μας να σοβαρευτούμε...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr