Ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι ένας και μοναδικός. Και ποτέ δεν θα άλλαζε τίποτα από όσα σπουδαία πέτυχε. Ποια είναι όμως, η ιδανική πεντάδα του; Και ποιο το μήνυμά του για την Ελλάδα της κρίσης;Ο «Ζιζού», μιλώντας στην NOVA στο πλαίσιο του διεθνούς τουρνουά ποδοσφαίρου 5Χ5, αποκάλυψε ποιους τέσσερις θα ήθελε στη δική του ιδανική πεντάδα (μαζί με τον ίδιο).
Επιπλέον, ξεκαθάρισε πως αν και υπήρχαν αρνητικές στιγμές της -αν μη τι άλλο «χρυσής» καριέρας του-, δεν θα άλλαζε τίποτα απολύτως.
Αφού λοιπόν έπλεξε το εγκώμιο του Μαρσέλο Λίπι ως προπονητή, καθώς πίστεψε στις δυνατότητές του, αποκάλυψε ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης του και ποιος ο πιο δύσκολος αντίπαλος. Δείτε το μήνυμα που στέλνει στους Έλληνες για τις δύσκολες μέρες της κρίσης.
Διαβάστε όσα είπε ο Ζιντάν στην συνέντευξη του στην NOVA:
Πιστεύετε πως το ποδόσφαιρο 5Χ5 είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου;
«Ναι, βεβαίως πρόκειται για ένα είδος ποδοσφαίρου κάπως διαφορετικό αλλά βλέπω πως έχει μέλλον ως άθλημα, είναι κάτι που σου προσφέρει δίκαιη μοιρασιά γιατί όταν έχεις μεγαλώσει δεν μπορείς να παίζεις στο μεγάλο γήπεδο άρα το απολαμβάνεις περισσότερο σε μικρότερα γήπεδα το 5Χ5 σου δινει την ευκαιρία να χαρείς το ποδόσφαιρο».
Επομένως τώρα που ασχολείστε περισσότερο με το ποδόσφαιρο 5Χ5 νιώθετε την ίδια ευχαρίστηση όπως και παλιά;
«Ναι σίγουρα. Ουσιαστικά την αίσθηση που είχα όταν έπαιζα επαγγελματικό ποδόσφαριο την ξαναβρήκα στο 5Χ5 υπάρχει και το στοιχείο της συνύπαρξης νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία. Αυτό το αμάλγαμα είναι φοβερή ιδέα».
Εάν είχατε τη δυνατότητα να επιλέξετε τέσσερις συμπαίκτες για τη δική σας ομάδα 5Χ5 ανεξαρτήτως εποχής και ηλικίας ποιους θα επιλέγατε;
«Θα επέλεγα το Ρονάλντο, τον Βραζιλιάνο εννοώ, στην άμυνα θα έβαζα τον Πάολο Μαλντίνι, ως τερματοφύλακα τον Φαμπιέν Μπαρτέζ, επομένως μέχρι στιγμής έχουμε τρεις, κι εγώ μαζί τους είμαστε τεσσερις, και πέμπτο θα έβαζα έναν ακόμα επιθετικό, τον Κριστιάν Βιέρι».
Με αυτή την ομάδα δεν θα χάνατε;
«Σίγουρα όχι. Με αυτή την ομάδα θα νικούσαμε σε πολλά ματς»
Κατά τη διάρκεια της καριέρας σας, κατακτήσατε τα πάντα. Εάν είχατε την ευκαιρία να ξαναπαίξετε μόνο ένα ματς ποιο θα ήταν;
«Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να διαλέξω κάποιο. Δεν θα ήθελα να αλλάξω την πορεία της ζωής μου. Εάν είχαμε αυτή τη δυνατότητα τότε θα αλλάζαμε πολλά στη ζωή μας. Είμαι χαρούμενος με όσα έχω καταφέρει στη ζωή μου. Ακόμη και τα αρνητικά συμβάντα με έχουν βοηθήσει, οι αρνητικές εμπειρίες έχουν και τα θετικά στοιχεία τους. Με λίγα λόγια δεν θα άλλαζα πολλά στην καριέρα μου».
Μου λέτε πως δεν πρέπει να αλλάζουμε τη μοίρα μας.
«Όχι, είμαστε έτσι φτιαγμένοι ώστε να ζούμε με τα λάθη μας. Πρέπει να προχωρούμε στη ζωή έχοντας κάνει λάθη, οφείλουμε να κρατούμε μόνο τα θετικά, τα υπόλοιπα πρέπει να τα «σβήνουμε», δεν είναι καλό να το σκέφτεσαι πολύ».
Έχετε μετανιώσει για κάτι στην καριέρα σας;
«Όχι, για τίποτα.».
Ενθυμούμενος εκείνη τη φοβερή εθνική ομάδα της Γαλλίας τελικά ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας;
«Το μυστικό ήταν πως είχαμε μια εξαιρετική συνεννόηση μεταξύ μας, δεν ήμασταν όλοι φίλοι αλλά υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός. Νομίζω πως αυτό έκανε τη διαφορά. Σίγουρα ήμασταν και καλοί ως παίκτες, αυτό είναι απαραίτητο για να παίζεις καλό ποδόσφαιρο βεβαίως δεν είναι και το πιο δύσκολο. Κυρίως όμως ήμασταν καλή παρέα, αυτό λειτούργησε υπέρ μας. Από το 1998 έως και το 2000 ήμασταν οι καλύτεροι».
Ποιος προπονητής κατάφερε να «βγάλει» τον καλύτερο εαυτό σας;
«Ο Μαρτσέλο Λίπι. Ήταν αυτός που πίστεψε σε μένα, με εμπιστεύτηκε κόντρα σε όλους και σε όλα, συνέχισε να μου δείχνει την εμπιστοσύνη του. Χάρη σε αυτόν κατάφερα να κάνω την καριέρα που έκανα».
Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης σας και ο πιο δύσκολος αντίπαλός σας;
«Καλύτερος συμπαίκτης μου ήταν ο Κριστόφ Ντουγκαρί και πιο δύσκολος αντίπαλος ήταν ο Πάολο Μαλντίνι».
Γι' αυτό το λόγο τον επιλέξατε στην ομάδα σας 5Χ5;
«Ακριβώς, για να υπερασπίζεται την εστία μου».
Με ποιον προπονητή θα θέλατε να είχατε δουλέψει αλλά δεν είχατε την ευκαιρία;
«Με τον Κάρλο Αντσελότι».
Μήπως θα δουλέψετε μαζί του στο μέλλον;
«Ακόμα δεν το έχω καταφέρει. Θα ήταν ωραίο. Βεβαίως εσείς με ρωτήσατε τι θα ήθελα να κάνω, επομένως ναι, θα ήθελα να δουλέψω μαζί του, θα ήτα ωραία».
Προτιμάτε το τίκι-τάκα, το στυλ ποδοσφαίρου της Μπαρτσελόνα ή το πιο άμεσο στυλ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπάγερν Μονάχου;
«Σίγουρα το στυλ ποδοσφαίρου της Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι πιο άμεσο, δεν υπάρχουν αμφιβολίες. Είναι ένα στυλ το οποίο φέρνει αποτελέσματα έχοντας βεβαίως κατά νου και τους παίκτες που έχει η Ρεάλ είναι το στυλ που πάντα μου άρεσε».
Πριν από λίγα χρόνια είχατε έρθει στην Ελλάδα για ένα φιλικό κατά της φτώχειας. Το είχατε συνδιοργανώσει με τον Ρονάλντο. Τότε ακόμη στην Ελλάδα δεν είχαμε βυθιστεί στην κρίση κάτι που συμβαίνει τώρα. Ποιες είναι οι σκέψεις σας γι' αυτό που περνάει η ελληνική κοινωνία;
«Πάντα είναι δύσκολο όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τώρα το βιώνουν και άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η οποία περνάει δύσκολες στιγμές. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να σκεπτόμαστε τις οικογένειες. Εύχομαι η κατάσταση να βελτιωθεί γι' αυτούς που περνούν δύσκολα».
Υπάρχει λύση;
«Εάν υπάρχει εγώ δεν την έχω. Ελπίζω να την έχουν οι ηγέτες των κρατών για να βελτιώσουν τη ζωή όσων περνούν δύσκολα».
Πηγή: sport-fm