Το αρχαίο νερό, που ενδεχομένως διατηρεί συγκεκριμένους τύπους μικροοργανισμών, αντλήθηκε από ερευνητικά πηγάδια γεώτρησης σε θειούχα μεταλλεύματα που περιέχουν ψευδάργυρο και χαλκό.
Η θερμοκρασία του αγγίζει τους 50 βαθμούς Κελσίου. Η Δρ. Barbara Sherwood Lollar, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, δημοσίευσε τη μελέτη της για το νερό τον περασμένο μήνα στο επιστημονικό περιοδικό Nature.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν λίγες ημέρες στους Los Angeles Times αποκάλυψε ότι στο πλαίσιο της έρευνας δοκίμασε το αρχαίο νερό αρκετές φορές. Όπως δήλωσε, το νερό βρίσκεται μέσα σε ένα λεπτό δίκτυο αρτηριών, ανάμεσα σε πετρώματα στερεού γρανίτη.
Η ερευνήτρια τόνισε ότι λόγω των αντιδράσεων μεταξύ του νερού και των πετρωμάτων, το νερό είναι εξαιρετικά αλμυρό, ακόμα πιο αλμυρό και από τι θαλασσινό νερό. Επιπλέον, υποστήριξε ότι είναι πιο «κολλώδες» από το νερό βρύσης και προσιδιάζει ως προς τη σύσταση με το σιρόπι σφενδάμου.
Την ώρα που αντλείται από το υπέδαφος είναι άχρωμο, ωστόσο όταν έρθει σε επαφή με το οξυγόνο το χρώμα του γίνεται πορτοκαλί, καθώς αρχίζουν να σχηματίζονται τα μέταλλα, κυρίως ο σίδηρος. Όπως εξήγησε η ερευνήτρια, η επιστημονική της ομάδα επικεντρώνεται στην αναζήτηση αλμυρών υδάτων επειδή είναι τα αρχαιότερα και η δοκιμή είναι ο απλούστερος, ανεπίσημος τρόπος για να διαπιστώσει ποιο από τα δείγματα είναι πιο αλμυρό.
Ωστόσο, η Δρ. Lollar διευκρίνισε πως δεν αφήνει τους μαθητές της να δοκιμάσουν. Αν και έχουν μια γενική εικόνα ως προς την ηλικία του, οι ερευνητές θα γνωρίζουν με ακρίβεια πόσων ετών είναι το αρχαίο νερό όταν αναλύσουν τα ισότοπα των φυσικών αερίων που περιέχει.
Από τη μελέτη ενδεχομένως να προκύψουν στοιχεία για τη Γη στα αρχικά της στάδια με τον εντοπισμό για παράδειγμα μικροοργανισμών δισεκατομμυρίων ετών.