Όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί εύκολα, ρίχνοντας μια ματιά στο γνωστό κείμενο των 58 για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς, οι άνθρωποι αυτοί, απόλυτα συνυπεύθυνοι (πολλοί από αυτούς) για τη σημερινή κατάντια της χώρας, απλά θέλουν να αναστήσουν, εκ των έξω, ένα ΠΑΣΟΚ που πεθαίνει. Εξάλλου την όποια Κεντροαριστερά στην Ελλάδα εκφράζει ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχει όμως και κάτι πολύ σοβαρότερο. Η ανθρωπότητα βρίσκεται ήδη...
σε μεταβατικό ιστορικό στάδιο. Το πολιτικό δίπολο Κεντροαριστερά – Κεντροδεξιά, που καθόριζε το πολιτικό παιχνίδι στο εσωτερικό των εθνικών αστικών κρατών, ανήκει πλέον στο παρελθόν. Οι όποιες προσπάθειες ανασύστασης αυτού του δίπολου είναι καταδικασμένες σε αποτυχία και σε κάθε περίπτωση θα είναι προσωρινή λύση. Δεν πρέπει επιπλέον να ξεχνάμε ότι αυτό το δίπολο οδήγησε στον σημερινό νεοπλασματικό παγκόσμιο Νεοφιλελευθερισμό.
Στις συνθήκες του διεθνιστικού Νεοφιλελευθερισμού που γιγαντώνεται, είναι επόμενο να αναπτυχθούν νέα πολιτικά προτάγματα και ως εκ τούτου νέοι πολιτικοί αγώνες και νέα πολιτικά σχήματα. Η πολιτική μάχη από εδώ και στο εξής προσανατολίζεται προς τη σύγκρουση μεταξύ των Νεοφιλελεύθερων διεθνιστών – υπηρετών της νέας διεθνούς ελίτ του παγκόσμιου χρηματιστηριακού κεφαλαίου, οι οποίοι είναι κατά βάση οι σημερινές ολιγαρχίες που δημιούργησε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και των Δημοκρατικών που θα στοχεύουν στη προστασία των κοινωνικών ομάδων (τοπικών, εθνικών και υπερεθνικών) από την επίθεση του διεθνιστικού Νεοφιλελευθερισμού.
Η άνοδος παντού των εθνικιστικών κινημάτων, είναι ένα μήνυμα που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, πριν να είναι αργά. Είναι ο προάγγελος της πίεσης που άρχισαν ήδη να αισθάνονται οι εθνικές κοινωνικές ομάδες από τις διεθνείς ελίτ.
Όπως λοιπόν αντιλαμβανόμαστε, κινήσεις σαν αυτή των 58, ανήκει σε έναν δικό τους παρωχημένο κόσμο και είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι πολύ κοντόφθαλμες, αποβλέποντας κυρίως σε προσωρινά πολιτικά οφέλη και όχι σε κάποιο όραμα και σχεδιασμό για το μέλλον. Ως εκ τούτου είναι καταδικασμένες.