Την Παρασκευή η κατάσταση μύριζε μπαρούτι. Προηγουμένως και πριν ξεσπάσει η πρωτόγνωρη αυτή έκρηξη συζητήθηκε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Παναγιώτης Ηλιόπουλος έλαβε τον λόγο και ειρωνεύτηκε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αμέσως ο Γιάννης Δραγασάκης άρχισε τις διακοπές. Ήταν φανερό πως έψαχνε αφορμή για να κλιμακώσει την ένταση. Ο ειρωνικός χαρακτηρισμός Mr. Αλέξης προς το πρόσωπο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν για τα δεδομένα εξαιρετικά χαμηλών τόνων. Σε αυτή τη Βουλή τα τελευταία τρία χρόνια έχουν ακουστεί πολύ χειρότεροι χαρακτηρισμοί. Ο Γιάννης Δραγασάκης τράβηξε το σχοινί όσο δεν έπαιρνε άλλο. Η έκρηξη ήταν αναπόφευκτη. Ακούστηκαν και μερικά «Χάιλ Χίτλερ» που στην αρχή αποδόθηκαν στη Χρυσή Αυγή. Όμως αμέσως μετά ξεκαθαρίστηκε πως τη φράση εκστόμισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με ειρωνική διάθεση είναι αλήθεια, Γιώργος Πάντζας. Τον μιμήθηκε ως φαίνεται και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σταύρος Κοντονής.
Η μπάλα είχε προφανώς χαθεί. Ο Γιάννης Δραγασάκης είχε καλέσει στην αίθουσα τον Φρούραρχο της Βουλής, κίνηση πρωτόγνωρη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε σε δύο επίπεδα. Τόσο όσον αφορά την διαχείριση του προεδρείου της Βουλής όσο και σε επίπεδο εντυπώσεων στο ζήτημα που ανέκυψε με το «Χάιλ Χίτλερ». Δικαιωματικά η Χρυσή Αυγή πανηγύρισε. Χωρίς να κάνει τίποτε βγήκε στον αφρό. Αμέσως μετά ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες μίλησαν για «στημένο παιγνίδι» από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό συνέβη τότε στην Κουμουνδούρου θα πρέπει να μάθουν να «στήνουν παιγνίδια» διότι αυτό το στήσιμο ήταν παιδαριώδες και επικίνδυνο. Ο κ. Δραγασάκης ανέδειξε τη Χρυσή Αυγή ακολουθώντας εσκεμμένα μία αντιδημοκρατική συμπεριφορά. «Φόρτωσε» τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής προκειμένου να φθάσει στην επίκληση των άρθρων 79 και 80 του κανονισμού της Βουλής. Να αποβάλει δηλαδή κάποιον εκ των ακροδεξιών βουλευτών. Αν όντως λοιπόν υπήρξε «στήσιμο» τότε το πράγμα προσλαμβάνει ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις. Αν δεν υπήρξε στήσιμο τότε το πράγμα παραπέμπει σε απώλεια του ενστίκτου πολιτικής επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην ανοησία που δυστυχώς είναι ανίκητη. Από την υπόθεση βγήκε ενισχυμένη η Χρυσή Αυγή. Από την άθλια αυτή κοινοβουλευτική εικόνα βγαίνει λαβωμένη η Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Από την Μεταπολίτευση και μετά ακούστηκαν πολλές βαριές κουβέντες στο Κοινοβούλιο. Χαρακτηρισμοί όπως λωποδύτες, απατεώνες, κλέφτες και προδότες επαναλαμβάνονταν. Ποτέ προεδρεύων της Ολομέλειας δεν ζήτησε την παρέμβαση του Φρουράρχου. Είναι λοιπόν προφανές πως την Παρασκευή το μεσημέρι το πολιτικό σκηνικό διέβη άλλον έναν Ρουβίκωνα με πρωτοβουλία, πώς να το κάνουμε, του ΣΥΡΙΖΑ, στέλεχος του οποίου ανέλαβε να εμφανιστεί βασιλικότερος του βασιλέως για να προστατεύσει τον αρχηγό του. Λάθος απόφαση τη λάθος στιγμή. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, αρχηγός της Χρυσής Αυγής θα έπρεπε να τρίβει τα χέρια του. Χωρίς σχέδιο κατάφερε να εμφανιστεί ως θύμα και μάλιστα δικαιολογημένα.
Πόσες φορές ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν καθύβρισε και δεν καθυβρίστηκε από τον Πάνο Καμμένο. Πόσες φορές ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης δεν καταφέρθηκε με οξείς χαρακτηρισμούς κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου για να εισπράξει τα ανάλογα. Πόσες φορές υπουργοί δεν εισέπραξαν τον χαρακτηρισμό του προδότη ή του αρχιερέα της διαπλοκής, του προστάτη των «νταβατζήδων» ή άλλα συναφή. Τι πείραξε την Παρασκευή ώστε τα πράγματα να φθάσουν εκεί που έφθασαν; Η φράση Mr. Αλέξης ή η άλλη «σούπα είναι το νομοσχέδιο»;
Αν η στάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα ανωριμότητας τότε χρόνος αρκετός υπάρχει για να ωριμάσουν. Αν η στάση ωστόσο αυτών των στελεχών είναι η επίδειξη δύναμης τότε και λαθεύουν και διαδραματίζονται επικίνδυνα παιγνίδια. Ο Ναζισμός είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για να αφήνεται στα χέρια μιας ανώριμης Αριστεράς η οποία συμπεριφέρεται με αλαζονεία και σε ορισμένες στιγμές με αντιδημοκρατικό τρόπο. Διότι σε εποχές παρακμής με φαινόμενα Βαϊμάρης οι πειραματισμοί μπορεί να αποδειχθούν καταλυτικοί και να οδηγήσουν σε καταστροφές. Ο Φασισμός δυστυχώς είχε και έχει λαϊκή απήχηση, τουλάχιστον στις πρώτες φάσεις του. Μάζες τον ψήφιζαν και μάζες ανέδειξαν έναν Χίτλερ και έναν Μουσολίνι. Φαίνεται πως ορισμένοι πιστεύουν ότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Σωστά. Δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί όμως να επαναληφθεί με χειρότερο τρόπο και όχι μόνον ως φάρσα.
zougla.gr