«Εδώ είναι το σπίτι μου και όλοι εσείς είστε η οικογένειά μου.
Εχω να νοιώσω τέτοια συγκίνηση από τότε που γεννήθηκε η μικρή μου».
Λένε ότι οι άντρες δεν κλαίνε, αλλά πώς να κρατήσει ο Νίκος Γκάλης τα δάκρυά του μπροστά στους δικούς του ανθρώπους, που έστω και με καθυστέρηση 18 χρόνων, τον τίμησαν δεόντως...
Αποθεώνοντάς τον μάλιστα με το κλασσικό τους σύνθημα: «Τι την έκανε τη μπάλα ο θεός».
Η εκδήλωση βράβευσης του Νίκου Γκάλη από τον Αρη την Τρίτη , θα μείνει στην ιστορία ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του, η οποία τελείωσε τόσο άδοξα στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από τη στιγμή που κρεμάει τη φανέλα του να τιμηθεί από την ομάδα του. Καλύτερα αργά παρά ποτέ» είπε με νόημα ο «γκάνγκστερ» του ελληνικού μπάσκετ που απογείωσε το άθλημα αλλά και την ίδια την Ελλάδα.
Η στιγμή που μπήκε και πάλι στο Αλεξάνδρειο (που από χθες θα έχει επιτέλους το όνομα του Νίκου Γκάλη και θα ονομάζεται «Nick Galis Hall»), το δεύτερο σπίτι του, ήταν συγκλονιστική με τον κόσμο να παραληρεί στις εξέδρες. Ο ίδιος δεν ήθελε να παίξει, αν και είναι (και φαίνεται) σε άριστη φυσική κατάσταση. Ήθελε να τον θυμάται ο κόσμος όπως έφυγε από τα γήπεδα.
Αγκαλιά με την κόρη του Στέλλα και έχοντας δίπλα του την - εξίσου συγκινημένη- γυναίκα του Ελένη Παναγιώτου απολάμβανε την αποθέωση.
Όλοι οι μεγάλοι του αντίπαλοι και φίλοι ήταν εκεί για να τον τιμήσουν και να μοιραστούν τη χαρά του.
«Κοιμήθηκα για πρώτη φορά καλά, πριν από αγώνα στο Αλεξάνδρειο, διότι συνειδητοποίησα πως αυτή τη φορά δεν θα τον αντιμετωπίσω» είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο μεγάλος Ισραηλινός άσος Ντόρον Τζάμσι, ενώ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παραδέχτηκε πως «Τότε απλά προσπαθούσαμε να παίξουμε άμυνα απέναντί του.
«Κοιμήθηκα για πρώτη φορά καλά, πριν από αγώνα στο Αλεξάνδρειο, διότι συνειδητοποίησα πως αυτή τη φορά δεν θα τον αντιμετωπίσω» είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο μεγάλος Ισραηλινός άσος Ντόρον Τζάμσι, ενώ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παραδέχτηκε πως «Τότε απλά προσπαθούσαμε να παίξουμε άμυνα απέναντί του.
Όμως μέναμε με την προσπάθεια» ενώ όταν ρωτήθηκε τόνισε ότι θα ήταν ευτυχής αν τον είχε σε κάποια από τις ομάδες του.
Από τις κορυφαίες στιγμές, όταν μπήκε στο παρκέ ο Παναγιώτης Γιαννάκης και βούρκωσε με τον κόσμο να ξυπνά μνήμες: «Και εσύ Γιαννάκη πάρτους τα μυαλά και εσύ Γκάλη πάρτους το κεφάλι».
Όλη η ομάδα του Άρη, της εποχής της αυτοκρατορίας του και φυσικά ο Γιάννης Ιωαννίδης έδωσαν το παρών όπως και μεγάλοι αντίπαλοι από το εσωτερικό και το εξωτερικό με συγκλονιστικό το θερμό χειροκρότημα του κόσμου στην παρουσία του Μπάνε Πρέλεβιτς, ενός από τους μεγαλύτερους αντιπάλους τους στις επικές μάχες με τον ΠΑΟΚ.Ήταν εκεί επίσης ο Ντίνο Ράτζα, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, ο Σάσα Βολκόφ, ο Τζόρντι Βιγιακάμπα, ο Οντι Νόρις, ο Ντόρον Τζάμσι και τόσοι άλλοι.
Σχεδόν όλοι οι συμπαίκτες του από το έπος του 1987 με την εθνική ομάδα και πολλοί ακόμα. Τα βίντεο που έπαιζαν με εικόνες από θριάμβους της ομάδας και πανηγυρισμούς μέσα από τα αποδυτήρια δημιούργησαν ακόμα μεγαλύτερη συγκίνηση στον Νίκο Γκάλη.
Ήταν η βραδιά του, που έστω και αν άργησε κοντά 20 χρόνια, άξιζε τον κόπο για τον κορυφαίο παίκτη που γνώρισε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ και έναν από τους κορυφαίους της Ευρώπης.
Η αποκάλυψη της επιγραφής με το νέο όνομα του γηπέδου («Nick Galis Hall») ήταν το κερασάκι στην τούρτα με τον πρόεδρο του Αρη Λευτέρη Αρβανίτη να δηλώνει συγκινημένος: «Ο Νίκος Γκάλης πήρε την θέση που του αξίζει στην ομάδα. Εμείς θέλαμε να αποκαταστήσουμε την ιστορία και ξεκινήσαμε από το Νίκο Γκάλη. Έπρεπε ένα λάθος που συνέβαινε από το 1995 όπου ο Νίκος ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το μπάσκετ, να κλείσει. Την απάντηση την δίνουμε εμείς οι ίδιοι απόψε εδώ».
