Η προειδοποίηση του Γιώργου Προβόπουλου πως όσοι συγκεντρώσουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης σε 7 χρόνια από σήμερα είναι πολύ πιθανό αντί για σύνταξη να λαμβάνουν ένα επίδομα πρόνοιας είναι συγκλονιστική. Με απλά λόγια...ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος εκτιμά ότι οι σημερινοί πενηντάρηδες και πενηνταπεντάρηδες, αν καταφέρουν να κρατήσουν τη δουλειά τους μέχρι τα 67 τους χρόνια και έχοντας πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές για 40 χρόνια, θα συνταξιοδοτηθούν με 360 ευρώ!
Ούτε καν τις σημερινές πετσοκομμένες συντάξεις! Και γι’ αυτό συμβουλεύει τους εργαζομένους να συνάψουν συμβόλαια ιδιωτικής ασφάλισης ώστε, όταν φτάσουν σε ηλικία σύνταξης, να πάρουν συμπληρωματική σύνταξη από ιδιωτικό ασφαλιστικό φορέα. Κουβέντα βέβαια για τις εισφορές μιας ζωής που χάθηκαν ως διά μαγείας, αλλά και γι’ αυτές που συνεχίζουν να καταβάλλουν υποχρεωτικώς όσοι ακόμα δουλεύουν. Και καλά, όσοι έχουν μπροστά τους αρκετά χρόνια εργασιακού βίου να αναπροσαρμόσουν τον προγραμματισμό ζωής τους. Με τι λεφτά όμως; Αν από το εισόδημά τους αφαιρεθούν οι έκτακτες εισφορές, οι εισφορές αλληλεγγύης και ο φόρος εισοδήματος, τότε για τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων αυτά που μένουν δεν επαρκούν καν για να πληρωθούν τα χαράτσια, τα δάνεια και οι λογαριασμοί. Το πώς ζουν βέβαια εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας μετά ταύτα είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Με ποιον τρόπο, και κυρίως με τι λεφτά θα μπουν αυτοί οι άνθρωποι σε προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης;
Προφανώς τους συντάκτες της έκθεσης της Τραπέζης της Ελλάδος αυτό δεν τους απασχολεί. Αυτοί απλώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου καθώς βλέπουν να έρχεται άλλο ένα κακό. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να προτείνουν, για παράδειγμα, η «παρακράτηση αλληλεγγύης» να φύγει από τα κρατικά ταμεία και με αυτή να πληρώνονται αυτόματα ομαδικά ασφαλιστικά προγράμματα νέου τύπου επικούρησης. Διότι, ως γνωστόν, στην Ελλάδα οι φόροι είναι σαν τους δημοσίους υπαλλήλους: μπαίνουν αρχικά ως έκτακτοι, στη συνέχεια κρίνεται ότι πληρούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και ως εκ τούτου μονιμοποιούνται!
Αυτές όμως οι επισημάνσεις, οι οποίες εικάζω ότι δεν είναι ανακάλυψη της ΤτΕ, αλλά θα υπάρχουν ανάλογες στα ασφαλιστικά ταμεία και στα διάφορα μελετητικά ινστιτούτα, άρα έχουν λάβει γνώση και τα κόμματα, δεν φαίνεται να τους συγκινούν. Σε 7-10 χρόνια -θα σκέφτονται οι πολιτικοί- ποιος ζει, ποιος πεθαίνει και ποιος ξέρει πού θα βρισκόμαστε εμείς οι ίδιοι! Η πολιτική στην Ελλάδα αφορά στις εντυπώσεις τού σήμερα. Με τα μελλοντικά προβλήματα (που δεν είναι και τόσο μελλοντικά, το αντίθετο θα έλεγα) ας ασχοληθούν οι πολιτικοί του μέλλοντος!
Και γι’ αυτό ασχολούνται νυχθημερόν για το αν θα κατατεθεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, ποιος θα το καταθέσει, ποιος δεν θα το ψηφίσει και πώς θα καταγραφεί εντέλει η θέση του καθενός επί του θέματος, το οποίο τελικά δεν πρόκειται να ψηφιστεί.
Ολα για τις εντυπώσεις. Με μια μικρή διαφορά: αυτές οι εντυπώσεις για τις οποίες σκιαμαχούν αφήνουν παγερά αδιάφορη την κοινωνία και είναι ένας ακόμα λόγος για να τους γυρίσει την πλάτη. Ούτε καν οι συνδικαλιστές δεν ασχολούνται με το θέμα. Να κάτσουν να στύψουν τα μυαλά τους και να κατεβάσουν μια εναλλακτική πρόταση για τη λύση αυτού του σοβαρότατου ζητήματος και ύστερα να βγουν να επιβάλουν την πρότασή τους με όλη την κοινωνία δίπλα τους και όχι με τους επαγγελματίες συνδικαλιστές σε συλλαλητήρια τρεις κι ο κούκος.
Και να σκεφτεί κανείς ότι στους κόλπους των οργανώσεών τους έχουν και επιστημονικά τμήματα μελετών που μπορούν να παράξουν ιδέες και λύσεις οι οποίες να είναι απαλλαγμένες από τις μονόδρομες απαιτήσεις να πληρώσει το κράτος. Και τούτο γιατί απλώς δεν υπάρχει πια κράτος, δεν υπάρχουν πλέον Ταμεία και -το κυριότερο- δεν αποφασίζουν οι Ελληνες πολιτικοί αλλά οι υπάλληλοι των δανειστών. Και όσο δεν το καταλαβαίνουμε αυτό τόσο θα πέφτουμε από τα σύννεφα από τις διαδοχικές μνημονιακές καρπαζιές!