τον κατάλογο με τα 1348 ονόματα διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ που θα έβγαιναν σε διαθεσιμότητα, προκειμένου ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης να τον παρουσιάσει στην τρόικα μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Ας δούμε όμως τι έχει συμβεί σχεδόν τρεις μήνες μετά: Ο ανθρωποκατάλογος – δεν είμαστε αριθμοί – δεν έχει ετοιμαστεί, και οι κινήσεις-μεθοδεύσεις του υπουργείου παιδείας (εισαγγελικές παραγγελίες, διορίες, προθεσμίες, νέες υπουργικές αποφάσεις, προσφυγές στα δικαστήρια για να βγει παράνομη η απεργία κ.λπ.) φανερώνουν μόνο τον πανικό του εκτελεστή όταν δεν μπορεί να εκτελέσει το συμβόλαιο θανάτου που έχει υπογράψει.
Οι τροϊκανοί όχι μόνο δεν έχουν ικανοποιήσει τις ορέξεις τους αλλά πλέον μπαίνουν σαν τους κλέφτες στο υπουργείο οικονομικών και φεύγουν απ' τα υπόγεια κυνηγημένοι από τους υπαλλήλους και τις απολυμένες καθαρίστριες.
Οι δε απεργοί που σε όλο αυτό το διάστημα βιώνουν τις χειρότερες μορφές αυταρχισμού στο πετσί τους, την καταπάτηση συνταγματικών δικαιωμάτων τους και την τρομοκρατία, έχουν αντιληφθεί ότι ο αγώνας τους υπερβαίνει την υπεράσπιση της εργασίας, υπερβαίνει την υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστημίου και εντάσσεται στη μάχη για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της ίδιας της δημοκρατικής ομαλότητας στη χώρα τους.
Αποκαλύφθηκε άλλωστε με τον πιο σκληρό τρόπο πως όταν σε μια κοινωνία πέφτει μαύρο" -βλέπε ΕΡΤ- αυτό εξαπλώνεται παντού και εξαφανίζει τα δημοκρατικά δικαιώματα το ένα μετά το άλλο, αν δεν υπάρξουν δυνάμεις αντίστασης ανάλογες του μεγέθους της επίθεσης.
Σε συνέχεια λοιπόν του σχεδίου κυβέρνησης και τρόικας "επιστροφή στο μεσαίωνα" η επιλογή του υπουργείου να ρίξει ‘‘μαύρο" και στα μεγάλα Πανεπιστήμια της χώρας δεν άφησε χώρο να ανθίσει καμιά αυταπάτη σε κανέναν συνάδελφο και καμία αμφιβολία για το τι έπρεπε να κάνει.
Έτσι κατά τη διάρκεια του τριμήνου αυτού ξεδιπλώθηκε ενός ακόμα ανυποχώρητος υπερήφανος αγώνας καθώς διανύει και τη 10η εβδομάδα πια κι έρχεται να προστεθεί στον επίσης περήφανο και ανυποχώρητο αγώνα των απολυμένων της ΕΡΤ, των σχολικών φυλάκων σε διαθεσιμότητα, των απολυμένων καθαριστριών του υπ. Οικονομικών.
Για κάθε μία από τις 10 απεργιακές εβδομάδες υπάρχει τουλάχιστον μία νίκη των εργαζόμενων και αντίστοιχα μία ακύρωση εφαρμογής των σχεδίων που μηχανεύεται και μεθοδεύει διαρκώς το υπουργείο.
Όσο κι αν προσπαθούν γνωστά παπαγαλάκια των ΜΜΕ να το κρατήσουν κρυφό, όσο κι αν προβάλλουν στημένες συνεντεύξεις, ο ανυποχώρητος αγώνας είναι που αποκαλύπτει το δίκαιο των αιτημάτων των εργαζομένων σε όλη την ελληνική κοινωνία και το εξωτερικό. Το δίκιο του αγώνα επίσης είναι αυτό που ακυρώνει τον κοινωνικό αυτοματισμό και άδικα προσπαθούν να τον ενεργοποιήσουν οι τηλεπερσόνες των δελτίων ειδήσεων διαρρηγνύοντας τα ιμάτια τους.
Στην εβδομάδα που διανύσαμε ήρθε να προστεθεί άλλη μια μεγάλη πολιτική και ηθική νίκη για τον αγώνα των εργαζομένων με την απόφαση του ΑΣΕΠ σύμφωνα με την οποία αποδεικνύεται ότι ήταν αδύνατο να γίνει ηλεκτρονική απογραφή των διοικητικών υπαλλήλων των Ιδρυμάτων μέσα σε απεργία, χωρίς πρόσβαση στους προσωπικούς τους φακέλους. Αυτό που από την αρχή δηλαδή έλεγαν οι εργαζόμενοι και οι συνταγματολόγοι. Ο υπουργός παρόλα αυτά ανάγκασε πολλούς εργαζόμενους - περνώντας μια κατάπτυστη τροπολογία και δίνοντάς της αναδρομική ισχύ στην ασαφή και αναξιόπιστη διαδικασία απογραφής, μια διαδικασία που όπως αποδείχτηκε τώρα είναι «για τα σκουπίδια».
Στάθηκε αφορμή όμως να εμφανιστεί μια νέα δυναμική αντίστασης στον κλάδο μας -που είναι σίγουρο ότι θα πάρει μεγάλες διαστάσεις-το κίνημα των ανυπότακτων. Των συναδέλφων αυτών που δεν λύγισαν ούτε προσωρινά μπροστά στον εκβιασμό, τη σύγχυση (που κάποιοι βοηθητικοί στο έργο του υπουργείου έσπειραν), την τρομοκρατία, το δόγμα του σοκ! Αυτό δείχνει πως οι μεγάλες απεργίες σαν αυτή των διοικητικών δημιουργούν προϋποθέσεις οικοδόμησης του μετώπου των κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων με πιο ποιοτικούς όρους.
Γι αυτό και το υπουργείο φρόντισε να ποινικοποιηθεί το φρόνημα των εργαζομένων στέλνοντας τους σε πειθαρχική διαδικασία διότι δεν συνεμορφώθησαν σε αντισυνταγματικές υποδείξεις. Οι Οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό θα πρέπει οπωσδήποτε να λάβουν γνώση και να παρέμβουν πριν η δίωξη φρονήματος γίνει καθεστώς στην Ελλάδα!
Και επειδή στις μέρες που ζούμε οι εκβιασμοί έχουν γίνει καθημερινότητα, θα σας μεταφέρω τα λόγια του συζύγου μιας συναδέλφου (με την άδειά της) που πριν πάρει την οριστική απόφαση να μην απογραφεί συζητούσε μαζί του τον προβληματισμό της για το πως θα τα βγάλουν πέρα με δυο παιδιά αν θα έβγαινε σε αργία. Κι αυτός της απάντησε: Ό,τι απόφαση και να πάρεις να ξέρεις ότι εγώ θα σ' αγαπώ το ίδιο και πάλι. Να ξέρεις όμως πως και η αξιοπρέπεια είναι ένα δώρο για τα παιδιά μας..."
Ο δρόμος έχει χαραχτεί, ο αγώνας για αξιοπρέπεια θα συνεχιστεί, θα τον βαδίσουμε όλοι μαζί και θα είναι το δώρο της δικής μας γενιάς στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας.
Σαν κι αυτό που λάβαμε όλοι εμείς 40 χρόνια πριν με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
1973-2013 ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Της Τασούλας Βεζιρτζόγλου
*Η Τασούλα Βεζιρτζόγλου είναι μέλος Κ.Σ της ΟΔΠΤΕ
alfavita.gr