Ανύπαρκτη η Κοινωνική Πολιτική στον Πειραιά, όχι γιατί δεν θέλει η δημοτική αρχή, αλλά γιατί απέχει μακράν της πραγματικότητας και κανείς από τους αρμόδιους δεν έχει περπατήσει στον Πειραιά, για να γνωρίζει ότι ακόμα και στο κέντρο, δίπλα από τις ναυτιλιακές εταιρίες, τα πάρκα και τους ναούς, υπάρχει ένας κόσμος που δυστυχεί, κοιμάται όπου βρει και σιτίζεται στα συσσίτια της Εκκλησίας ή αρκείται στο ξεροκόμματο και το φιλοδώρημα των Πειραιωτών που ακόμα αντέχουν στην κρίση.
Οι εσοχές των καταστημάτων, οι κλειστές βιτρίνες, οι πεταμένοι καναπέδες, γίνονται αποκούμπι για το ταλαιπωρημένο κορμί του άστεγου, γιατί κανένας δημόσιος παράγοντας δεν φρόντισε να τον βρει και να του δώσει ένα κρεβάτι να περνά τη νύχτα, ένα λουτρό να καθαρίζει το κορμί του και ένα πιάτο φαγητό για να διατηρείται στη ζωή.
Ο Πειραιάς έχει ήδη μετατραπεί σε μια απέραντη πόλη της ανέχειας, και ας περισσεύουν χρήματα του Δήμου για γλάστρες και βότσαλα, και ας ξοδεύονται χρήματα για πλατείες λίγων μηνών, και ας μοιράζονται χρήματα σε ημέτερους, και ας προσλαμβάνονται ακριβοί σύμβουλοι με αμφίβολη προσφορά, και ας υπολειτουργεί το Κοινωνικό Παντοπωλείο και ο Ξενώνας Αστέγων.
Ο Πειραιάς που ήταν ανέκαθεν γνωστός για την αλληλεγγύη, για την αγάπη με την οποία περιέθαλπε τους ανήμπορους, έγινε μια κρύα πόλη που κάνει πως δεν βλέπει τη μιζέρια και την κατάντια της.
"ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ"
ΠΗΓΗ