Απούσα εδώ και χρόνια από τα νυχτερινά μαγαζιά της Ελλάδας και από την σόουμπιζ, η ...
Μάρω Λύτρα έχει εδώ και αρκετό καιρό εγκαταλείψει τη χώρα και έχει επιστρέψει στους δικούς της στον Καναδά, όπου δεν έχει αποχωριστεί το τραγούδι, αλλά πλέον δεν είναι αυτή η μόνη της ασχολία.
Σε συνέντευξη της σε έντυπο η Μάρω Λύτρα περιγράφει τι είναι αυτό που την ώθησε να επιστρέψει στον Καναδά: «Έβλεπα την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας να αλλάζει. Όπως άλλαζε παράλληλα και η νυχτερινή ζωή. Αλλάζανε οι μισθοί. Άρχισαν σιγά σιγά να πέφτουν τα νυχτοκάματα για τους νέους καλλιτέχνες. Έτσι είπα στον εαυτό μου, πριν η καριέρα μου πιάσει πάτο, θα φύγω όσο ακόμα είμαι ψηλά Πραγματικά πήρα την απόφαση όταν ξεκίνησα τότε τις εμφανίσεις μου στην Θεσσαλονίκη με τον Νότη Σφακιανάκη.
Το βράδυ της πρεμιέρας έγινε το «μπαμ» στο μυαλό μου… Καθώς περπατούσα στην πίστα, με το γεμάτο από κόσμο κάτω μαγαζί, να φωνάζουν και να χειροκροτούν για εμένα, κοίταξα πίσω μου την ορχήστρα και τους προβολείς να θολώνουν τα μάτια μου.. Είχα μουδιάσει Από το στόμα μου δεν έβγαιναν οι λέξεις του τραγουδιού.. Τότε ήχησε μια φωνή στο κεφάλι μου. Άκουσα τον εαυτό μου να μου λέει «ΜΑΡΩ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ»… Ήταν τόσο παράξενο το μυρμίγκιασμα στην κοιλιά μου, ακριβώς αυτό που έπρεπε να αισθανθώ για να πάρω τις αποφάσεις μου.
Μετά το τέλος των εμφανίσεων με τον Νότη, έκανα μερικά extra με το BO και τότε έδωσα όλα μου τα πράγματα, πακέταρα μια βαλίτσα ακριβώς όπως είχα κάνει το 2003 για να έρθω στην Ελλάδα και επέστρεψα στην οικογένεια μου. Αυτή είναι η αλήθεια» ανέφερε και μίλησε για την ζωή της εκεί και τις δύο ασχολίες της.
«Φυσικά. Αν θα σου πω δεν θα μπορείς να το πιστέψεις. Όταν γύρισα εδώ λοιπόν, πήγα Πανεπιστήμιο, σπούδασα και έγινα νοσοκόμα με πτυχίο και δουλεύω πάνω σε αυτό part time. Ναι περίεργο είναι το ξέρω».
Τέλος, δεν έκρυψε την επιθυμία της να γίνει μητέρα: «Δυστυχώς που οι φήμες είναι απλά φήμες. Ωραίο θα ήτανε να ήμουν μανούλα. Δεν παρακάλεσα το θεό για τίποτα άλλο εκτός από αυτό. Να γίνω μάνα. Να μου χαρίσει ένα παιδί. Η μεγαλύτερη πληγή μου που με πονάει και δεν κλείνει. Δεν ξέρεις όμως ποτέ τι θα ξημερώσει. Θα δείξει όμως. Έχει ο θεός».
