Η πρώτη χρονιά της Αλεξάνδρας Ασημάκη στον Ολυμπιακό εξελίχθηκε στην πιο επιτυχημένη για την ομάδα πόλο Γυναικών.
Μία εβδομάδα πριν κλείσει τα 27 χρόνια της, η διεθνής φουνταριστός αποκαλύπτει στον «Γαύρο» και το "gavros.gr" τις εσωτερικές διεργασίες που έφεραν το «νταμπλ» και... φωτογραφίζεται με το πρώτο δώρο για τα γενέθλιά της, τη φανέλα του Βασίλη Σπανούλη με αφιέρωση του αρχηγού της ομάδας μπάσκετ του συλλόγου!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Το περασμένο καλοκαίρι ήρθες στον Ολυμπιακό με στόχο να κατακτήσεις πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα. Οι στόχοι επετεύχθησαν. Εσύ το περίμενες ότι όλα αυτά θα έρχονταν τόσο γρήγορα, στην πρώτη σου κιόλας χρονιά;
Α: Κοίτα, το πρωτάθλημα ήταν κάτι που θέλαμε πολύ. Είναι στόχος αυτής της ομάδας και ήταν και στόχος του Ολυμπιακού το πρωτάθλημα και πριν έρθω εγώ. Παρόλο που φέτος υπήρχε η αίσθηση, γενικότερα από τους τριγύρω και ίσως αυτό λίγο να μας αποσυντόνισε στους τελικούς, ότι ο Ολυμπιακός είναι το απόλυτο φαβορί και θα είναι ένα εύκολο πρωτάθλημα. Που τελικά δεν ήταν -και ήταν απόλυτα λογικό να μην είναι. Και εγώ προσωπικά και φαντάζομαι και τα υπόλοιπα κορίτσια το περιμέναμε ότι η Βουλιαγμένη είναι μια καλή ομάδα και θα παλέψει όλα τα παιχνίδια. Και έδειξε και τεράστια ψυχικά αποθέματα, να το κάνει από 2-0, 2-2. Από την άλλη, το Ευρωπαϊκό ήταν ένας πολύ μεγάλος στόχος της ομάδας. Πέρσι τα κορίτσια έκαναν την υπέρβαση, πήραν το LEN Trophy, έφεραν την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα στον Πειραιά. Όμως το Ευρωπαϊκό είναι κάτι πολύ-πολύ ανώτερο. Και ένας από τους λόγους που ήρθα και εγώ στην ομάδα ήταν γιατί στόχος ήταν να κατακτήσουμε αυτή την κούπα σε διάστημα μιας τριετίας. Κι αυτό ήρθε, τελικά, από τον πρώτο χρόνο. Δηλαδή, αμέσως μετά το LEN Trophy η ομάδα πήρε και την Ευρωλίγκα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που πετύχαμε όλους μας τους στόχους. Η αλήθεια είναι ότι δουλέψαμε πάρα πολύ όλη τη χρονιά και όλες μαζί. Και για μένα ήταν μια πολύ δύσκολη και κουραστική χρονιά. Και από την άποψη της δουλειάς και από την προπόνηση κάθε ημέρα -γιατί ήταν σκληρή η προετοιμασία- και από την άποψη του ψυχολογικού, γιατί ήταν πολλά για μένα φέτος τα καινούργια, πολλά που έπρεπε να διαχειριστώ. Οπότε, πραγματικά κουράστηκα πολύ, αλλά χαίρομαι που τα καταφέραμε όλα.
Ε: Ποιος ή τι σε βοήθησε για να τα διαχειριστείς όλα αυτά; Οι κοπέλες, ο προπονητής;
Α: Νομίζω ότι ένας αθλητής πρέπει να βρίσκει μέσα του τη δύναμη και την ηρεμία που θέλει. Σαφώς κάποιοι κοντινοί μου άνθρωποι με αποφόρτιζαν, αλλά κυρίως μέσα μου, γιατί ο αθλητής πρέπει να δουλεύει και με τον εαυτό του. Βρήκα όλη αυτή τη δύναμη, ώστε να μην με επηρεάσουν οι καταστάσεις, να είμαι ήρεμη και… εντάξει, τα καταφέραμε!
Ε: Λέγοντας καταστάσεις, ήταν και η δικαστική διαμάχη με τη Βουλιαγμένη…
Α: Κοίτα, ήταν λίγο περίεργο για εμένα... Ιδίως πριν τα ματς στον προκριματικό όμιλο στην Ευρώπη, που ήταν τελικά και πολύ σημαντικά, γιατί βγήκαμε πρώτοι στο όμιλό μας και από εκεί είχαμε πιο εύκολα παιχνίδια στη νοκ άουτ φάση και καταφέραμε και περάσαμε στην τετράδα και πήραμε τη διοργάνωση εδώ και έγιναν όλα όπως τα ξέρεις… Ήταν λίγο περίεργο, ουσιαστικά μισή ημέρα πριν το πρώτο παιχνίδι να μαθαίνω τι γίνεται, να υπάρχουν ανακοινώσεις, άρθρα από μέσα που δεν γνώριζαν την κατάσταση, και να λένε ότι δεν θα αγωνιστώ. Όπως σου είπα, προσπάθησα όλα αυτά να μην με επηρεάσουν στη δουλειά μου, γιατί για εμάς τους αθλητές η δουλειά μας είναι μία, να δίνουμε το 100% σε κάθε προπόνηση και σε κάθε αγώνα. Οπότε προσπάθησα να μην με επηρεάσουν όλα αυτά και νομίζω ότι τα κατάφερα σε μεγάλο βαθμό.
Ε: Βγάζεις μια εικόνα μέσα στην πισίνα του... τσαμπουκά. Είσαι και στη ζωή σου έτσι; Δεν... μασάς;
Α: Η αλήθεια είναι ότι δεν... μασάω! Μπορεί να είμαι πιο ευαίσθητη από αυτό που φαίνομαι, αλλά ναι, νομίζω ότι κατά κάποιο τρόπο αυτό που είμαστε στον αγώνα είναι λίγο και ο καθρέπτης του τι είμαστε στη ζωή! Δεν είμαι τόσο καβγατζού στη ζωή μου, δηλαδή δεν πλακώνομαι στο ξύλο, ούτε στο παιχνίδι το κάνω επίτηδες. Λόγω της θέσης. Και είναι ένα άθλημα δυναμικό.
Ε: Πολύ δυναμικό. Ιδίως για τη θέση σου είναι αυτό που λέμε «πνίξτε τον φουνταριστό». Έχεις νιώσει ποτέ έτσι, κάτω από το νερό; Να πνίγεσαι;
Α: Ναι, έχω νιώσει, αρκετές φορές. Η εικόνα που μου έρχεται, πραγματικά να νιώθω ότι χάνομαι, είναι με την Αμερικανίδα της Σαμπαντέλ. Με την οποία το έχω ξανανιώσει αυτό και με την εθνική των ΗΠΑ, όταν παίζαμε αντίπαλοι με την Εθνική. Αλλά, πραγματικά, σε μια φάση το ένιωσα και ήταν βούλιαγμα κάτω από το νερό. Δεν υπήρχε κάτι στη φάση που να έπρεπε να το κάνει, το έκανε γιατί γουστάρει να το κάνει! Υπάρχει ένα θεματάκι… Ξέρεις, πάντα κατά κάποιο τρόπο βρίσκω διαφυγή προς το οξυγόνο!
Ε: Η προσωπικότητα που έχεις ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του Ολυμπιακού. Του Πειραιώτη, του μάγκα, του ανθρώπου που έχει καταφέρει μόνος του πολλά στη ζωή...
Α: Χαίρομαι! Μακάρι… Κι εγώ αυτή την εικόνα έχω στο μυαλό μου για τον Ολυμπιακό. Νομίζω πως όλοι οι αθλητές πρέπει να είμαστε έτσι, μάγκες. Και νομίζω ότι τις αθλήτριες αυτής της ομάδας, αν κάτι τις χαρακτηρίζει, είναι αυτό. Δεν τα παρατάνε. Η ομάδα έδειξε και με την εξέλιξη του πρωταθλήματος πως πραγματικά ήταν κομβικό σημείο για εκείνη, από το 2-0 να έρθει το 2-2 -κάτι που μπορεί να συμβεί, φυσικά. Και μετά, με όλη αυτή την πίεση -γιατί υπάρχει πίεση, όταν έχεις κατακτήσει ένα Ευρωπαϊκό, νιώθεις ότι άμα χάσεις το πρωτάθλημα, η χρονιά δεν θα πάει καλά-, να καταφέρει να το διαχειριστεί και να πει «πάμε να κερδίσουμε». Αυτό ήταν ένα σημαντικό σημείο και εκεί έδειξε μια μαγκιά η ομάδα, που μπορεί να είναι ακόμα πιο σημαντική και από το ίδιο το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ήταν ένα σημαντικό βήμα για την ομάδα μας.
Ε: Σας βοήθησε και το γεγονός ότι η πισίνα ήταν γεμάτη από οπαδούς του Ολυμπιακού;
Α: Μας βοήθησε πολύ. Το γνωρίζαμε ότι θα έχει πολύ κόσμο. Εγώ, από την εμπειρία μου σε παλαιότερα πρωταθλήματα, πίστευα ότι η έδρα δεν μετράει τόσο πολύ. Βέβαια, ήταν η πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό. Δεν έχω δει την πισίνα με περισσότερο κόσμο. Ειδικά ο κόσμος που ήταν στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος! Εγώ τον ένιωσα πιο θερμό από τους προηγούμενους αγώνες, ακόμα και από το Final 4 της Ευρωλίγκας. Δεν ξέρω εάν ήταν η ένταση, αλλά έτσι το ένιωσα και εγώ και οι υπόλοιπες και, πραγματικά, κατάλαβα ότι η έδρα μετράει. Εμάς μας βοήθησε πάρα πολύ, από την αρχή στον 5ο αγώνα.
Ε: Συνεργάστηκες για πρώτη φορά με τον Χάρη Παυλίδη; Πώς ήταν αυτή η συνεργασία; Είναι αυστηρός;
Α: Ο Χάρης είναι ένας πολύ καλός προπονητής και νομίζω ότι το έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια. Κυρίως από αυτά που λένε οι αθλήτριές του. Και είδα τον τρόπο που δουλεύει στην προπόνηση και μου αρέσει. Είναι σκληρή η προπόνησή του και δουλεύουμε πολύ. Είναι κάτι που το ήθελα, ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό και ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα να έρθω στον Ολυμπιακό. Για να δουλεύω σωστά την κάθε ημέρα, γιατί κάθε ημέρα είναι πολύ σημαντική. Για τους αθλητές, είναι πράγματα που μπορεί να μην φαίνονται… Γιατί τους αγώνες τους βλέπουν όλοι, αλλά η προπόνηση είναι κάτι διαφορετικό. Από εκεί και πέρα, στη δικιά μου περίπτωση, ο Χάρης με έχει... όχι πιο ελεύθερη, να πω… Ούτε κρύο, ούτε ζέστη, θα έλεγα! Είμαστε συγκεντρωμένοι στη δουλειά μας...
Ε: Η διοίκηση έκανε μια πολύ σημαντική προσπάθεια για να σε φέρει στον Ολυμπιακό. Ήσουν ο διακαής πόθος και των οπαδών. Έχεις νιώσει κατά τη διάρκεια της χρονιάς τη στήριξη;
Α: Από τη διοίκηση την έχω νιώσει καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Από την αρχή, από τον κύριο Κουντούρη, με τον οποίο έγινε το πρώτο ραντεβού μόλις ολοκληρώθηκε το περσινό πρωτάθλημα, η πρώτη προσέγγιση και τον κύριο Δαλέζιο, που ήταν εκεί. Και με τους δύο μίλησα ουσιαστικά. Από την πρώτη στιγμή μου έδωσαν την εντύπωση ότι σε περίπτωση που πάρω αυτή την απόφαση, θα υπάρχει αυτή η στήριξη. Και, πραγματικά, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου να έρθω τελικά στον Ολυμπιακό. Και καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς τη νιώθω και βλέπω ότι είναι κοντά μας σε όλες τις κρίσιμες στιγμές. Όχι μόνο με την τυπική έννοια κοντά μας, αλλά πραγματικά νοιάζονται.
Ε: Γιατί το σκουφάκι με το νούμερο 7;
Α: Δεν ξέρω… Το 7 είναι το νούμερό μου και το γούρι μου κιόλας! Δεν μπορώ να φανταστώ να αγωνίζομαι με άλλο σκουφάκι. Και εγώ είχα πει ότι αν έρθω στον Ολυμπιακό, το 7 θέλω! Πάντα το νούμερό μου ήταν το 7! Το 7 το αγαπώ, δεν μπορώ να παίξω με κάποια άλλο νούμερο. Θα ένιωθα τρελή ανασφάλεια να βάλω άλλο σκουφάκι. Ακόμα κι αν χανόταν το δικό μου!
Ε: Ήρθες στην κατάλληλη ομάδα, δεδομένης της ΘΥΡΑΣ 7, της σχέσης με το νούμερο 7...
Α: Το σκέφτηκα λίγο ότι πάνε όλα μαζί...
Ε: Ο συνδυασμός κόκκινο-άσπρο πώς είναι για εσένα; Σου αρέσει πάνω σου;
Α: Κοίτα, το κόκκινο ήταν ένα χρώμα -ειλικρινά θα σου μιλήσω- που δεν το φορούσα πάρα πολύ παλιά. Δεν ήξερα ότι μου πάει! Αλλά μου έχουν πει ότι μου πάει χρωματικά. Εμένα μου αρέσει πάνω μου…
Ε: Νούμερο 7, Βασίλης Σπανούλης, με τη φανέλα του…
Α: Ήταν πολύ ωραίο αυτό με τη φανέλα. Μου το είχατε πει από την αρχή, ότι μου δίνετε μια υπόσχεση με τη φανέλα. Και, τελικά, όλες οι υποσχέσεις φέτος εκπληρώθηκαν, κατά κάποιο τρόπο! Ευχαριστώ πολύ και τον Βασίλη Σπανούλη για τη φανέλα!
Ε: Είναι ένας μεγάλος αθλητής...
Α: Τεράστιος αθλητής! Έχει τελειώσει η σεζόν, με πολύ επιτυχημένο τρόπο, και αυτό που μου έχει μείνει, παρότι δεν είδα όλο τον αγώνα, γιατί είχα προπόνηση, έφυγα τρέχοντας και είδα το τελευταίο δίλεπτο-τρίλεπτο, που ήταν όλα τα λεφτά, είναι ο ημιτελικός της Ευρωλίγκας με την ΤΣΣΚΑ. Πραγματικά, το «ανατρίχιασα» είναι λίγο! Ένα παιχνίδι δεν χαρακτηρίζει κανέναν αθλητή. Ο Σπανούλης είναι μεγάλος, όχι μόνο για το συγκεκριμένο ματς. Έχει μια μεγάλη πορεία. Από έναν αγώνα δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον. Είναι τεράστιος για όλα αυτά που έχει καταφέρει μέχρι τώρα! Στο συγκεκριμένο ματς, ακόμα και κάποιος που δεν γνωρίζει το πόσο μεγάλος αθλητής είναι, δεν νομίζω να υπήρχε Έλληνας, ακόμα και ξένος, που είδε όλη αυτή την προσπάθεια που έκανε και δεν συμφωνεί… Ειδικά εάν είσαι αθλητής καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι για κάποιον μεγάλο παίκτη, σε ένα κρίσιμο αγώνα, όπου ο καλύτερος παίκτης έχει περισσότερο άγχος και όταν ο αγώνας δεν πάει καλά, να καταφέρει να βρει τη δύναμη στα τελευταία πιο κρίσιμα λεπτά να βάλει κάποιους πόντους τόσο καθοριστικούς! Εγώ το βλέπω σαν αθλήτρια και καταλαβαίνω πόση δουλειά θέλει με το μέσα σου, γιατί αυτό είναι το πιο δύσκολο του αθλητισμού, να βρεις τη δύναμη μέσα σου! Γι’ αυτό ανατρίχιασα! Ο καθένας μπορεί να το ζήσει διαφορετικά... Αλλά αυτό που έκανε είναι ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΚΙΑ!
Ε: Εσύ πώς ασχολήθηκες με το πόλο;
Α: Έκανα κολύμβηση παλιά στη Βουλιαγμένη, πολλά χρόνια που ήμουν εκεί, και η Βουλιαγμένη φημίζεται για τις σχολές που έχει στο πόλο. Οπότε, σε αυτό το σωματείο πολλοί αθλητές από το κολύμπι πήγαιναν στο πόλο. Έκανε και μια συμμαθήτριά μου στο Δημοτικό -εγώ ξεκίνησα το πόλο στο Γυμνάσιο- και μου έλεγε «ξεκίνα» και ξεκίνησα. Είναι πολύ αγχωτικό άθλημα το κολύμπι γιατί είναι ατομικό και όλο το άγχος το έχεις μόνος σου. Ήθελα να το μοιραστώ και η αλήθεια είναι ότι το πόλο με κέρδισε από την πρώτη προπόνηση που έκανα. Δηλαδή, νομίζω συνέβη κάτι μαγικό εκείνη τη στιγμή και δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσω πίσω μετά! Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή.
Ε: Κάποιο μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο του Ολυμπιακού...
Α: Να είναι όλοι καλά. Να αγαπάνε την ομάδα. Και να τη στηρίζουν, όπως κάνουν όλο αυτό τον καιρό. Γιατί πραγματικά δίνουν και σε εμάς τεράστια δύναμη.
Ε: Τα κορίτσια που είναι πιο παλιά στην ομάδα το έχουν ξαναζήσει. Εσύ φέτος, για πρώτη φορά, έκανες φιέστα στο «Γ. Καραϊσκάκης», σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που έχεις συνηθίσει. Πώς ήταν; Πώς νιώθεις όταν μπαίνεις μέσα;
Α: Καταρχάς εγώ δεν είχα μπει στο Καραϊσκάκη πιο πριν. Δεν είχα δει γενικότερα αγώνα ποδοσφαίρου από κοντά. Πραγματικά είναι επιβλητικό, όταν το βλέπεις απέξω! Έχει και το σύμβολο της ομάδας μας… Είναι ακόμα πιο επιβλητικό, όμως, όταν μπαίνεις μέσα. Και όταν είναι και γεμάτο με κόσμο, ακόμα πιο πολύ! Ήταν πολύ ωραίο, σαν εμπειρία, που μπήκαμε με την κούπα. Προσωπικά, θα προτιμούσα να είχαμε βγει στο τέλος, το είπα κιόλας. Θα προτιμούσα να ήταν πιο πολλή ώρα, αλλά ήταν πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Δεν «χορταίνεται»... Ήταν φανταστικά, γιατί ήταν πολύ ωραία και η φιέστα του ποδοσφαίρου. Εγώ το ευχαριστήθηκα και αυτό πολύ!
Ε: Παρακολουθείς άλλα αθλήματα;
Α: Δεν μπορώ να πω ότι δεν χάνω αγώνα ανελλιπώς. Μου αρέσει μακράν το ποδόσφαιρο από τα ομαδικά. Θεωρώ ότι είναι ο βασιλιάς όλων! Είναι ωραία αθλήματα και το δικό μας και το μπάσκετ, αλλά το ποδόσφαιρο... Αυτό μου αρέσει!
Θα σου πω κάποιες λέξεις και εσύ, είτε με μια λέξη, είτε με μια σύντομη φράση θα μου πεις τι σημαίνουν για εσένα.
** ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Σύμβολο
** ΚΟΥΠΕΣ: Προσπάθεια, δουλειά
** ΠΟΛΟ: Η ζωή μου.
** ΕΡΩΤΑΣ: Τρέλα!
** ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Με ανθρώπους που σε γεμίζουν...
** ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ: Επαγγελματίας στην πραγματικότητα...
** ΘΥΡΑ 7: Δύναμη!
** ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ: Η ομάδα που μεγάλωσα...
** ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΕΙΟ: Το καινούργιο ξεκίνημά μου.
** ΟΝΕΙΡΟ: Όλα αυτά ξανά... Θα ήθελα ακόμα έναν ευρωπαϊκό τίτλο, θα ήθελα ένα Ολυμπιακό μετάλλιο ή, έστω, μια ακόμα συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
** ΕΛΛΑΔΑ: Το σπίτι μας...
** ΔΙΑΚΟΠΕΣ: Νησιά, ελληνικά νησιά...