Την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, μιλά με βεβαιότητα στις δημόσιες εμφανίσεις του για την εποχή της ανάπτυξης που μας πλησιάζει με δρασκελιές, στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας διαμορφώνεται μια πραγματικότητα μετωπικά αντίθετη με τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες. Τους τελευταίους μήνες ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας περνούν τις νύχτες τους στα υπαίθρια κιόσκια του λιμανιού του Πειραιά, δίπλα σε περαστικούς ταξιδιώτες που περιμένουν τα πλοία της γραμμής. «Συνολικά μιλάμε για 300 με 400 ανθρώπους...» λέει ο Λευτέρης Κ., ο οποίος συχνά κατηφορίζει στις προβλήτες του Πειραιά, αναζητώντας ένα ήσυχο κατάλυμα.
«Οι περισσότεροι είναι ξένοι, κυρίως Βούλγαροι, αλλά υπάρχουν και αρκετοί Έλληνες. Θα τους βρεις απλωμένους σε όλο το λιμάνι. Γίνονται συχνά παρατηρήσεις από τους άντρες του Λιμενικού Σώματος, όμως την επόμενη μέρα είναι πάλι εδώ».
Το λιμάνι του Πειραιά είναι ένα οκτάγωνο. Σε κάθε του πλευρά «κατοικούν» σήμερα 30-40 άνθρωποι –αν και ο αριθμός αλλάζει ανά εποχή. Συχνά, παραμένουν για ώρες ολόκληρες ακίνητοι στα κιόσκια επιβατών, μπρος στο φόβο να χάσουν την «προνομιακή» τους θέση από κάποιον άλλον άστεγο. «Τώρα που είναι καλοκαίρι και έχει φτιάξει ο καιρός θα έρχονται όλο και περισσότεροι. Το λιμάνι είναι καταφύγιο για εμάς...» εξηγεί ο Λευτέρης, ο οποίος στο παρελθόν ήταν μηχανικός, όμως το 2008 έχασε τα πάντα και μέσα σε λίγους μήνες βρέθηκε στο δρόμο. «Μένουμε στο λιμάνι γιατί μας παρέχει κάποιες "ανέσεις" όπως τουαλέτες, καταψύκτη για νερό, τέτοιες "πολυτέλειες"». Οι λιμενικοί έμαθαν με τον καιρό να συνυπάρχουν με αυτή την ετερόκλητη κοινωνία αστέγων. «Οι περισσότεροι είναι ακίνδυνοι, απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση. Κατά καιρούς υπάρχουν και κάποια φαινόμενα βίας -συνήθως καυγάδες μεταξύ τους- αλλά τίποτα το φοβερό σε γενικές γραμμές. Οπότε προσπαθούμε να δείξουμε και εμείς από την πλευρά μας μια πιο ανθρώπινη συμπεριφορά».
«Οι περισσότεροι είναι ξένοι, κυρίως Βούλγαροι, αλλά υπάρχουν και αρκετοί Έλληνες. Θα τους βρεις απλωμένους σε όλο το λιμάνι. Γίνονται συχνά παρατηρήσεις από τους άντρες του Λιμενικού Σώματος, όμως την επόμενη μέρα είναι πάλι εδώ».
Το λιμάνι του Πειραιά είναι ένα οκτάγωνο. Σε κάθε του πλευρά «κατοικούν» σήμερα 30-40 άνθρωποι –αν και ο αριθμός αλλάζει ανά εποχή. Συχνά, παραμένουν για ώρες ολόκληρες ακίνητοι στα κιόσκια επιβατών, μπρος στο φόβο να χάσουν την «προνομιακή» τους θέση από κάποιον άλλον άστεγο. «Τώρα που είναι καλοκαίρι και έχει φτιάξει ο καιρός θα έρχονται όλο και περισσότεροι. Το λιμάνι είναι καταφύγιο για εμάς...» εξηγεί ο Λευτέρης, ο οποίος στο παρελθόν ήταν μηχανικός, όμως το 2008 έχασε τα πάντα και μέσα σε λίγους μήνες βρέθηκε στο δρόμο. «Μένουμε στο λιμάνι γιατί μας παρέχει κάποιες "ανέσεις" όπως τουαλέτες, καταψύκτη για νερό, τέτοιες "πολυτέλειες"». Οι λιμενικοί έμαθαν με τον καιρό να συνυπάρχουν με αυτή την ετερόκλητη κοινωνία αστέγων. «Οι περισσότεροι είναι ακίνδυνοι, απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση. Κατά καιρούς υπάρχουν και κάποια φαινόμενα βίας -συνήθως καυγάδες μεταξύ τους- αλλά τίποτα το φοβερό σε γενικές γραμμές. Οπότε προσπαθούμε να δείξουμε και εμείς από την πλευρά μας μια πιο ανθρώπινη συμπεριφορά».
lifo.gr
