Μερικοί από τους λόγους που κάποια ζευγάρια με δυσλειτουργική σχέση δεν χωρίζουν είναι οι εξής....
1. Στις σχέσεις, τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Για παράδειγμα, αυτός που στην ουσία έχει την «εξουσία» σε ένα δεσμό, ίσως φαινομενικά να είναι ο εξαρτώμενος σύντροφος.
2. Ο πράος σύντροφος μπορεί να μην έχει ξεσπάσματα θυμού. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν «βράζει» μέσα του· απλώς η οργή του εκφράζεται συχνά με παθητικο-επιθετικό τρόπο.
3. Ο θυμός πάντα βρίσκει τρόπο να εκδηλωθεί, είτε με λεκτικό είτε με μη λεκτικό τρόπο.
4. Ο σύντροφος που κάνει τα περισσότερα από τους δύο, είναι και αυτός που έχει τη δύναμη. Όποτε, λοιπόν, υπάρχει μια άνιση κατανομή των υποχρεώσεων στο πλαίσιο μιας σχέσης, ο λιγότερο «δραστήριος» εταίρος εξαρτάται από τον άλλον, δηλαδή από αυτόν που ασχολείται με τα του σπιτιού, ελέγχει τα οικονομικά, πειθαρχεί το παιδιά, οργανώνει τις οικογενειακές εκδηλώσεις, αποφασίζει για διακοπές, κ.λπ. Όταν ο ένας μόνο από τους δύο ξέρει πού βρίσκονται τα πάντα –σημαντικά έγγραφα, λογαριασμοί, κωδικοί πρόσβασης– τότε ο άλλος είναι πραγματικά... «χαμένος».
5. Οι εξαρτημένοι άνθρωποι είναι ταυτόχρονα και θυμωμένοι.
6. Όποτε υπάρχει συνεχής σύγκρουση, υπάρχει και μια κρυφή συμφωνία που την υποστηρίζει. Υπάρχουν, δηλαδή, διμερή οφέλη στο να διατηρείται μια δυσλειτουργική σχέση, κυρίως για λόγους όπως τα παιδιά, τα οικονομικά, ο χρόνος που έχει επενδυθεί, οι κοινωνικές επιταγές για το γάμο και το διαζύγιο, ακόμη και η θρησκεία. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι συνήθως ότι ένας εκ των δύο θεωρεί ότι του αξίζει η «κακομεταχείριση». Μόλις αυτός ο λόγος γίνει –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο– αντιληπτός και εσωτερικευθεί, αρχίζει η αλλαγής· έρχεται, δηλαδή, η συνειδητοποίηση ότι το κοινωνικό στάτους, ο πλούτος ή οι κοινωνικές επιταγές δεν δικαιολογούν τη δυστυχία.
7. Οι δυσλειτουργικές συμφωνίες σε ένα γάμο σημαίνουν ότι και τα δύο μέρη είναι συνένοχοι και μυστικοπαθείς. Αν η αλήθεια είναι καλά κρυμμένη και η πραγματικότητα βασίζεται σε ένα ψέμα, τότε, για να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση, πρέπει να την τροφοδοτούν και οι δύο.
8. Το ψέμα φέρνει ντροπή και ενοχή και αυτά με τη σειρά τους φέρνουν θυμό· θυμό με τον εαυτό μας επειδή δεν υποστηρίξαμε τις προσωπικές μας αξίες, ή θυμό με το σύντροφό μας που δεν αλλάζει, κάτι που σιγά-σιγά γίνεται ανυπόφορο. Όταν, λοιπόν, προβάλλουμε το θυμό μας στο σύντροφό μας, δεν κερδίζουμε απλώς προσωρινή ανακούφιση, αλλά αποφεύγουμε να τον βιώσουμε.
