Οι πραγματικοί Ιστορικοί ψάχνουν διασταύρωση των πηγών για να επαληθεύσουν γεγονότα που δεν έζησαν. Στην κυρία Μαρία Ρεπούση δεν της φθάνουν οι μαρτυρίες 1.500.000 αυτοπτών μαρτύρων-ηρώων που βασανίσθηκαν, αιχμαλωτίσθηκαν, ατιμάσθηκαν και έπαθαν μύρια άλλα μαρτύρια στην μαρτυρική Μ. Ασία. Δεν τις φθάνουν οι μαρτυρίες και τα δημοσιεύματα Ελλήνων, Ξένων, επιφανών, αυτοπτών μαρτύρων, δημοσιογράφων, όπως, του Τζωρτζ Χόρτον, του Αμερικανού ιεραποστόλου της ΧΑΝ Τζέκινγς που διοργάνωσε την διάσωση των Ελλήνων από την παραλία της Σμύρνης, του Πουώ, του Χέμινγουέϊ, του Καθηγητή Καραθεοδωρή και εκατοντάδων άλλων. Δεν τις φθάνουν ούτε οι φωτογραφίες και τα ντοκυμαντέρ, αψευδείς μάρτυρες των γεγονότων, που τράβηξαν τα πληρώματα των ξένων πλοίων. Δεν της φθάνει ούτε η πρωτοφανής ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ 1998, για την ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ από τους Τούρκους κατά του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Μήπως δεν γνωρίζει ότι η απόκρυψη ιστορικών γεγονότων από τις νεότερες γενιές μόνο ξανά καταστροφές θα φέρει; Εμείς οι Ίωνες, οι Μικρασιάτες, οι Πόντιοι δεν θέλουμε να θυμόμαστε για να μνησικακούμε ή να εκδικηθούμε αλλά για να μην γίνει ποτέ ξανά και σε κανένα λαό Γενοκτονία και Καταστροφή του Πολιτισμού του.
Θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές, επειδή οι άνθρωποί μας της πρώτης γενιάς των προσφύγων δεν μπορούν να υπερασπισθούν τα δίκαιά τους πλέον και για να τιμήσω αυτούς και τους γονείς μας, αλλά και επειδή σέβομαι και τιμώ το Ελληνικό Κοινοβούλιο, μη ξεχνώντας τα λόγια της γιαγιάς μου και την φρίκη στα μάτια της: "...Μας κυνηγούσαν οι Τούρκοι και η φωτιά, παιδί μου, στην παραλία της Σμύρνης και τρέχαμε αλλόφρονες να σωθούμε, πώς και από πού...Ο Θεός να μη δώσει να το ζήσει αυτό κανένας άνθρωπος..."
