Σενάρια περί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ ακούγονται εδω και μερικες ώρες. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι κατάληξη θα έχουν ή πόσο «ξαφνικά» ή ήδη επεξεργασμένα είναι.
Αυτό το γεγονός πάντως απαντά σε όσους βιαζόντουσαν χθες να πουν οτι δεν βγαίνουν τα όσα λεγαμε περι αναγκαίων συμβιβασμλων που μπορούν να γίνουν κάτω από πιέσεις για το άτιμο «το καλό του τόπου«.
Δείχνει επίσης ότι τα κόμματα που βρίσκονται στον γενικά κεντροαριστερό ή κεντροδεξιό χώρο και επομένως δεν δεσμεύονται από σκληρές πολιτικές θέσεις μπορούν εύκολα να παίζουν το ρόλο του μπαλαντέρ.
Τα κόμματα αυτα έχουν δημιουργηθεί σαν αναχώματα ανάσχεσης της πορείας της συνείδησης του λαού προς ριζοσπαστικότερες θέσεις και προφανώς δεν έχουν δημιουργηθεί χωρίς να έχουν πίσω τους συγκεκριμένες «στηρίξεις» από συμφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι σε δεδομένες κρίσιμες στιγμές όπως η τωρινή οι «στηρίξεις» αυτές δεν μένουν ουδέτερες και σιωπηλές αλλά πιέζουν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις.
Ας περιμενουμε λοιπόν τις εξελίξεις να δούμε τι θα βγάλει το γύρισμα της τράπουλας.
Αυτό που βλέπουμε πάντως -αν έχουν βαση αυτα που ακούγονται στα δελτία ειδήσεων – είναι ξαφνικά μια επιθετική συμπεριφορά από την πλευρά της ΔΗΜΑΡ προς τον ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο σχεδόν απαιτεί να συμμετέχει σε αυτή την κυβέρνηση.
Ακολουθεί δηλαδή τον ίδιο τρόπο πιέσεων που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ ζητώντας του να βάλει πλάτη στο λάθος που επιχειρεί να κάνει. Δεν νομίζω οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει το λάθος, αλλά εδώ μπορούμε να καταλάβουμε πόσο άσχημα φαίνεται στην πλευρά του ΚΚΕ, η απαίτηση να χορέψει και το ΚΚΕ μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους «εντολοδόχους» το χορό του Ζαλόγγουκαι της αποδόμησης και του αποκεφαλισμού της όποιας Αριστερής προοπτικής σε άμεσα μέλλοντα χρόνο.