Μετά τον τεράστιο θόρυβο που προκλήθηκε «για τον βουλευτή του φυγαδευμένου ενός εκατομμυρίου ευρώ», (ίσως και όχι τόσο αθώα) πρώιμα, από τους έλληνες βουλευτές και τα media της χώρας, ακολούθησε η αποκάλυψη ότι η Αρχή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος δεν εντόπισε μέλος του κοινοβουλίου που εξήγαγε ένα εκατομμύριο ευρώ, αλλά συγγενή του, ότι δεν ήταν ευρώ, αλλά δολάρια και ότι τελικά δεν ήταν λάθρα εξαγωγή (ενδεχομένως υπόπτου) συναλλάγματος, αλλά μέρος δηλωμένης επιχειρηματικής δραστηριότητας του. Αμέσως οι θιγόμενοι ζήτησαν να διωχθεί δικαστικά ο Πρόεδρος της Αρχής, πράγμα ίσως και εύλογο.
Ίσως όμως καθόλου εύλογες οι πάλι βιαστικές δηλώσεις άλλων βουλευτών, που άμεσα θέλησαν να υποτιμήσουν την Αρχή και να αμφισβητήσουν την ικανότητα της. Και που φαίνεται πως κάπως έτσι εκτόνωσαν και κάποιο άγχος τους για τη μελλοντική λειτουργιά της εν λόγο Αρχής ή και εν γένει κάθε ελεγκτικού μηχανισμού που θα μπορούσε να λειτουργήσει επιτέλους αποτελεσματικά στην κατεύθυνση της διαφάνειας στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.Βεβαίως οι εξελίξεις έτρεξαν και όπως φαίνεται εντοπίστηκε λογαριασμός τραπεζικός, του κρισίμου προσώπου, αδήλωτος. Και το θέμα θα πάει δικαστικώς, οπότε και θα αποδεδειχθεί αν πράγματι υπάρχει παρανομία ή όχι.
Η τελική έκβαση, ωστόσο, ενδιαφέρον για το πολιτικό σύστημα και συνολικά την κοινωνία παρουσιάζει πρώτιστα ως προς το να προκύψει βάσει των νόμων και των κανόνων, χωρίς το βάρος οιασδήποτε ευθείας η πλάγιας παρέμβασης. Και αν κριθεί ο εγκαλούμενος ένοχος, να τιμωρηθεί, αν κριθεί αθώος να ικανοποιηθεί.
Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι να αντιληφτούμε όλοι ότι η εν λόγο Αρχή- έως σήμερα τουλάχιστον- δεν δείχνει ούτε να κατευθύνεται ούτε να κουκουλώνει. Και ότι παρότι πρέπει και η ιδία να λειτουργήσει με πιο προσεκτικό τρόπο, όχι μόνο είναι απαραίτητη, αλλά πρέπει να ανοίξει τον κύκλο των ερευνών και ελέγχων της σε όλο το φάσμα άσκησης δημόσιας εξουσίας.
Να συμπεριλάβει όχι μόνο τους φορείς εξουσίας της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αλλά και όσους εκπροσωπούν την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση. Όλους μας. Περιφερειάρχες, Αντιπεριφερειάρχες, Δημάρχους, Αντιδημάρχους, Συμπαραστάτες του Δημότη, κ.λπ.
Γιατί αν οι σκιές δεν φύγουν από κάθε γωνία άσκησης δημόσιας εξουσίας, από κάθε πόστο διαχείρισης δημόσιας δύναμης η και χρήματος, ούτε η απαιτουμένη εξυγίανση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης στην ευρεία έννοια δεν θα επιτευχτεί, ούτε φυσικά η προαπαιτούμενη σχέση εμπιστοσύνης του πολίτη στον πολιτικό δεν θα αποκατασταθεί.
Καιρός να μιλήσουμε ξεκάθαρα. Καιρός να τελειώνουμε με αυτό το χάλι της διαφθοράς, αλλά και της άσκησης πολιτικής με παραπολιτικούς μηχανισμούς και στοχευόμενες φημολογίες.
Θα έλεγα μάλιστα ότι εμείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όχι μόνο δεν θα πρέπει να αντιδράσουμε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά και να το προκαλέσουμε. Να το απαιτήσουμε. Και προς μια τέτοια κατεύθυνση άμεσα θα πρέπει με πρόταση της να παρέμβει η ΚΕΔΕ.
Δημήτρης Μπόγρακος
Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αιγάλεω
π. Αντιδήμαρχος
Aυτό το άρθρο προέρχεται από το: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2012/03/blog-post_8255.html#ixzz1oFsvHs2x