Με το άρθρο αυτό του ανωτέρω σχεδίου νόμου επιχειρείται, για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο, μείωση της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου και ειδικότερα:
α) Καταργείται παντελώς και για όλες τις περιπτώσεις ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου, η υποχρέωσή του να καταβάλει χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης.
β) Καταργείται παντελώς η υποχρέωσή του προς αποζημίωση παθόντων από αυτοκινητικό ατύχημα που προκλήθηκε από πρόθεση.
γ) Εισάγεται πλαφόν στην αποζημίωση που αυτό οφείλει να καταβάλει για τις λοιπές αξιώσεις του παθόντα στην περίπτωση ανάκλησης της άδειας ασφαλιστικής εταιρίας ή πτώχευσης αυτής το ανώτατο όριο της αποζημίωσης περιορίζεται σε 100.000 Ευρώ και, μάλιστα, προβλέπεται ποσόστωση ανάλογα με το ύψος της ζημίας.
δ) Στο νέο καθεστώς προσδίδεται κατά τρόπο απαράδεκτο αναδρομική ισχύ και καταλαμβάνει όχι μόνο τις αξιώσεις από τα ατυχήματα που έχουν ήδη συμβεί, όχι μόνο αξιώσεις για τις οποίες έχει ήδη ασκηθεί αγωγή κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου, αλλά ακόμη και αξιώσεις οι οποίες έχουν συζητηθεί δικαστικά σε πρώτο και δεύτερο βαθμό και δεν έχει εκδοθεί επ’αυτών τελεσίδικη δικαστική απόφαση.
Ε) Εισάγεται μία καινοφανής για την πολιτική δικονομία διάταξη που καταστρατηγεί την ισότητα όπλων των διαδίκων στην αστική δίκη και θέτει ανεπίτρεπτους περιορισμούς στη συνταγματική αρχή της παροχής εννόμου προστασίας, καθώς με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται υποχρεωτική εξώδικη προδικασία τρίμηνης διάρκειας με υποβολή αίτησης αποζημίωσης στο Επικουρικό Κεφάλαιο και επίδειξη των αποδεικτικών εγγράφων προκειμένου να καταστεί στη συνέχεια παραδεκτή η άσκηση αγωγής.
Στ) Απαγορεύεται η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του Επικουρικού Κεφαλαίου και ο συμψηφισμός απαιτήσεων γεγονός που αποδυναμώνει την εκτελεστότητα της δικαστικής απόφασης που θα εκδοθεί και την καθιστά ουσιαστικά ανενεργή, μετατρέποντας σε κενό γράμμα την συνταγματικά προβλεπόμενη αρχή εννόμου προστασίας.
Είναι προφανές ότι αν τυχόν ήθελε ψηφισθεί η διάταξη αυτή θα καταρρεύσει όχι μόνο το σύστημα αποζημίωσης από το Επικουρικό Κεφάλαιο, αλλά θα καταρρεύσει το όλο σύστημα υποχρεωτικής ασφάλισης αυτοκινήτων που εισήχθηκε με τον ν. 489/1976.
Συγκεκριμένα, θα θιχθούν ανεπανόρθωτα τα δικαιώματα τόσο των παθόντων όσο και των ασφαλισμένων καθώς, αφενός, οι παθόντες θα στερηθούν αδικαιολόγητα των νομίμων αξιώσεών τους κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου και, αφετέρου, οι ασφαλισμένοι κινδυνεύουν να βρεθούν ακάλυπτοι ασφαλιστικά σε περίπτωση που η ασφαλιστική εταιρία, η οποία νόμιμα λειτουργεί κατά τον χρόνο της σύναψης της ασφαλιστικής σύμβασης, μεταγενεστέρως πτωχεύσει ή ανακληθεί η άδεια λειτουργίας της. Δηλώνουμε κατηγορηματικά αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια μείωσης της ευθύνης του «Επικουρικού Κεφαλαίου Ασφάλισης Ευθύνης από Ατυχήματα Αυτοκινήτων» είτε μέσω θέσπισης ανωτάτου ορίου αποζημίωσης είτε μέσω καθιέρωσης εξαιρέσεων στην υποχρέωσή του προς αποζημίωση, όπως η επιχειρούμενη εξαίρεση αποζημίωσης για τη χρηματική ικανοποίηση ψυχικής οδύνης. Η Πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίσει τα υπαρκτά προβλήματα του Επικουρικού Κεφαλαίου με την οικονομική ενδυνάμωση του και με την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών της Τράπεζας της Ελλάδας στην ασφαλιστική αγορά και την πάταξη του ιδιαιτέρως διαδεδομένου φαινομένου των ανασφάλιστων οχημάτων και όχι με την μετακύλιση των προβλημάτων στους Έλληνες πολίτες, παθόντες ή ασφαλισμένους.