Από τον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη
Εξάλλου, η τέχνη της υποκριτικής διαφέρει ελάχιστα από την τέχνη της πολιτικής. Θέμα ασυμβιβάστου δεν τίθεται, οπότε ποιός ο λόγος να παραχωρήσει χώρο στη θεατρική σκηνή για νέους ηθοποιούς; Εποχή κρίσης διάγουμε, καιρός να καταπνιχτεί κάθε ρανίδα νέου "αίματος" στην τέχνη από τα παλιά αρπαχτικά του...
συγκεντρωτισμού οικονομικών πόρων. Ο "Θεός" της υποκριτικής κ. Βούρος, "σφάζει" (και δίχως γάντι, στη ψύχρα) κάθε ελπίδα ηθοποιού να πάρει ένα μεροκάματο επιβίωσης. Δεν υπάρχει λόγος να τεθεί ο ηθοποιός Βούρος εκτός καλλιτεχνικού χώρου και ας δυσκολεύεται εκ των πραγμάτων να ασκήσει τα βουλευτικά του καθήκοντα. Είναι κουραστικό το παίξιμο επί σκηνής. Υποθέτω, δεν ξέρω. Όπως υποθέτω ότι δεν θα στηρίζει Γιάννη Σγουρό από το πάλκο, ούτε θα μοιράζει ψηφοδέλτια μαζί με προσκλήσεις για την παράσταση. Ποιός ο λόγος να το κάνει; Γιατί να φθαρεί; Καλύτερα ανύπαρκτος στο κοινοβούλιο, παρά φθαρμένος στους δρόμους της λαϊκής εκλογικής του περιφέρειας. Καλύτερα να σε χειροκροτούν στο θέατρο της Δανδουλάκη, παρά να σε γιουχάρουν στη Βαλαωρίτου. Καθώς, όμως, το εισιτήριο είναι ακριβούτσικο (ΠΛΑΤΕΙΑ: 25.00 €, ΛΑΪΚΗ: 18.00 €, ΟΜΑΔΙΚΟ: 18.00 €, ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ: 16.00 €) για να καταφέρετε τελικά να υποκλιθείτε στο υποκριτικό του ταλέντο, πάρτε τηλέφωνο στο πολιτικό του γραφείο μπας και σας κάνει ομαδική έκπτωση λόγω οικονομικής κρίσης. Αν είστε ψηφοφόροι του, πιθανολογώ ότι θα το κάνει αβίαστα. Πάτε να δείτε το έργο, να θεωρηθεί και αυτή η αράδα μια έμμεση διαφήμιση μην μου γράψει πάλι ότι τον.. εκτιμώ (http://press-gr.blogspot.com/2010/01/blog-post_4157.html). Έχει και πλοκή το έργο και μπορεί να εμπνευστείτε:
"Δύο σύγχρονα ζευγάρια συναντώνται με αφορμή το άγριο ξύλο που έπαιξαν τα παιδιά τους. Η πρόθεσή τους είναι να τα συμφιλιώσουν και να ξαναφτιάξουν το κλίμα ανάμεσά τους. Αντ’ αυτού, οι 4 αυτοί αξιοπρεπείς, σύγχρονοι πολίτες μετατρέπονται σε άγρια θηρία. Από την ανώδυνη συζήτηση περί ζαχαροπλαστικής, ομοφυλοφιλίας, δημοκρατίας, ισότητας και αντιρατσιστικών αναζητήσεων εκτρέπονται σε έναν καυγά. Ουσιαστικά σε ένα μακελειό. Οι δυο πλευρές, ενώ προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατήσουν τα προσχήματα, δεν έχουν και μεγάλη κλίση στο συμβιβασμό. Η συμφιλίωση λήγει απότομα. Με χτυπήματα κάτω από τη μέση, οι ανοιχτόμυαλοι και γενναιόδωροι «μεσολαβητές» δε μπορούν πια να συγκρατηθούν, οι μάσκες πέφτουν και το προσωπείο της ευγένειας πνίγεται σε μια θάλασσα μικροπρέπειας… Ο καυγάς των δυο παιδιών θα χρησιμεύσει σαν ρινγκ του μποξ στους επιπόλαιους γονείς τους, που πείθουν κοινωνικά ως ανοιχτόμυαλοι, αλλά τελικά δεν έχουν και μεγάλη ροπή στο «διάλογο». "Ο Θεός της Σφαγής" είναι η ιστορία μιας συνάντησης που εκρήγνυται, ενώ η τυπική και ευγενική λύση μιας παιδικής παρεξήγησης και κόντρας διολισθαίνει σε μια συζήτηση που αναδύει στην επιφάνεια θέματα όπως ο μισογυνισμός και οι φυλετικές προκαταλήψεις, διαλύοντας τον «πολιτισμό» μιας αστικής συνάντησης με χιούμορ και βία, με κριτική διάθεση και σαρκασμό, δημιουργώντας ένα θέατρο αστείο, σκληρό και απολαυστικό, ένα θέατρο με δύναμη να δείξει την κενότητα της σύγχρονης εποχής.".Πάτε θεατρόφιλοι αναγνώστες, εκτονωθείτε ταυτιζόμενοι με τα πρόσωπα των αστών. Νιώστε για λίγο αστοί. Αφήστε ελεύθερη την καταπιεσμένη καφρίλα σας και δείξτε ότι κουραστήκατε να τηρείται ευλαβικά τις οδηγίες του πολιτισμένου διάλογου. Σας δίνει άλλοθι και παράδειγμα να το κάνετε και ο Λάκης Λαζόπουλος. Αυτός ο stand up κωμικός της διπλανής πόρτας στην εξοχική κατοικία σας με πισίνα, στο νησί που αγαπάτε και οι δύο. Εκδηλώστε την απέχθειά σας σ' αυτόν τον εικονικό πολιτισμό της αστικής συνάντησης του "εκσυγχρονισμού" και της "πράσινης ανάπτυξης" (ή μήπως πράσινης παπαρολογίας;) με τις γόβες της Ζούνη. Είναι κι αυτή βουλευτής. Είναι κι η Έλενα Ράπτη. Μην βρίσκεται αφορμή για μισογύνικα σχόλια τώρα, ορμώμενοι από τα παραδείγματα. Δεν θέλω εκδηλώσεις κομπλεξισμού που πηγάζει από την αγαμία σας. Κρατηθείτε στο ύψος του παντελονιού σας. Όχι πιο χαμηλά. Όχι πιο ψηλά.
Θυμίστε όμως, αν πάτε, στον κ. Βούρο ότι ψηφίστηκε για να υποκρίνεται εντός του κοινοβουλίου και όχι εκτός. Αν περιοριζόταν εντός των τειχών της Βουλής, κανείς Παπαγιώτης δεν θα μπορούσε το κάτι να του προσάψει...
