
Ειδικότερα, αναπτύσσοντας τα θέματα, ο κ. Νεράντζης τόνισε, μεταξύ των άλλων, και τ’ ακόλουθα:
«….. Ειλικρινά δεν ξέρω σε ποιο απ’ όλα να σταθώ περισσότερο. Στο ότι μετά από τόσο καιρό από τότε που την Αττική έπληξε ένας καταστροφικός σεισμός υπάρχουν αρκετές οικογένειες, οι οποίες δεν έχουν αποκατασταθεί; Ή μήπως στο γεγονός ότι οι περισσότερες από τις οικογένειες αυτές εγκαταβιούν έκτοτε μέσα και κάτω από κοντέινερς, με ό,τι αυτό σημαίνει και για τον πολιτισμό μας, αλλά και για τις συνθήκες διαβίωσής τους;
Υπάρχει μία τεράστια έκταση των παλαιών εργοστασίων λιπασμάτων, η οποία περιήλθε στην Εθνική Τράπεζα και η οποία συνέστησε ειδική ανώνυμη εταιρεία προς εκμετάλλευση. Αυτό το θέμα έχει συμβεί, αγαπητέ κύριε Πρόεδρε, εδώ και 25 χρόνια. Ενώ ασφυκτιά η Επιχειρηματική Κοινότητα του Πειραιά και η Ναυτιλιακή και εκεί επρόκειτο να γίνουν μεγαθήρια (υπάρχουν τα προπλάσματα και οι μακέτες) το θέμα παραμένει έτσι σε πλήρη αδράνεια. Σας παρακαλώ πολύ, είστε τεχνικός, έχετε συναρμοδιότητα, κουνήστε το και λιγάκι αυτό το θέμα, ούτως ώστε επιτέλους να αποκατασταθεί πλήρως η ζωή στη Δραπετσώνα….»